'Lang leve onze stadswachten'

In buurtcafé Walenburg bespreken de stamgasten de dagelijkse beslommeringen. Deze keer worden wij getrakteerd op ‘een rondje stadswachten.’ An steekt van wal met: ,,Ik liet mijn hond uit in het Vroesenpark in een gebied waar je wel of niet aangelijnd je hond mocht uitlaten. Daarover kreeg ik het aan de stok met een stadswacht. Die deelde mij een bekeuring uit, ondanks de onduidelijke situatie. Ik ging over de ‘rooie’. Heb toen de zaak laten voorkomen bij de rechter. Die veroordeelde mij wel, maar ik hoefde geen boete te betalen.''

Dirk doet zijn duit in het zakje. Hij vertelt: ,,Ik woon in de buurt vlak achter het Centraal Station. Daar had ik een bewonersvergunning om mijn wagen te parkeren. Nooit een probleem mee gehad. Maar nu ging ik voor drie weken op vakantie naar India. Bij mijn terugkomst hier op het Centraal Station, bruingebrand en wel en met mijn koffers nog in de hand, lagen er drie bekeuringen onder mijn ruitenwissers.

Wat bleek? Enkele dagen voor mijn retour in de Provenierswijk plaatsten ze op mijn parkeerplek een invalidenpaal. Het zand er omheen lag nog op straat. Ik keek in eerste instantie verdwaasd in het rond, denkende dat ik slachtoffer was van ‘Bananasplit’. Je weet wel dat tv-programma waarmee ze mensen in de maling nemen.

En ja hoor, daar kwamen ineens drie stadswachten op mij af. Ik dacht, mij neem je niet in de maling. Als eerste vroeg ik naar hun identificatie voordat zij nog naar de mijne konden vragen.
Het bleken echter wel degelijk echte stadswachten te zijn. En pas nu schoot ik in de lach door deze hele belachelijke situatie. Ik legde het de heren en dames stadswachten uitvoerig uit. De mannen toonden daarop enig begrip.''

Maar de stadswachtdame bleef maar herhalen: ,,En toch mag u die wagen hier niet parkeren!'' Ik werd toen hels. Toch probeerde ik mij nog netje te beheersen met: ,,Mevrouw, ik heb het nu drie keer uitgelegd. Uw collega’s snappen het kennelijk wel. Als u het niet erg vindt ga ik dit gesprek verder met hen voeren. Gelukkig hield zij nu eindelijk haar mond, anders was ik zeker uit mijn bol gegaan.

Nadat ik, ook op advies van deze redelijke stadswachten bezwaar had ingediend, werden de drie bekeuringen nietig verklaard!''

Hierop gaf Dirk nog maar gul een rondje ‘goudgele rakkers.’ Waarop wij allen, met opgeheven glazen, in koor riepen: ,,Lange leve onze stadswachten!''