Een ketelbinkie in krantenland (2)
Strafoverplaatsing naar Delft
Geert-Jan Laan vertelt: ,,Dordrecht was geen toeval. Ik had om een aanstelling in Rotterdam of omgeving gevraagd omdat ik teksten schreef voor en ook wel optrad met het Rotterdamse cabaret ‘In den Twijfelaar’ van Louis Lemaire.
Het was een redactie van vier, soms vijf redacteuren onder leiding van de aimabele, wat oudere Gijs van Barneveld. Hij gunde de jonge honden een grote mate van vrijheid, maar lette wel op zorgvuldig taalgebruik en spelling.
We maakten elke dag twee plaatselijke pagina's die met de telex naar Rotterdam werden gestuurd. Ook omliggende plaatsen zoals Papendrecht, Zwijndrecht zo ongeveer tot Puttershoek moesten worden bediend.
De grootste krant van Dordrecht was De Dordtenaar, een kopblad van het Algemeen Dagblad. Er was ook nog een kopblad van de Protestantse Rotterdammer. Iets katholieks staat me verder niet bij.
Ik had het goed naar mijn zin. Ik woonde in het centrum van Dordt met een kantoor aan de nabijgelegen Spuiweg tegenover de kroeg De Pul waar het ook goed toeven was.
Het waren meest kleinere zaken die op mijn bord kwamen. Natuurlijk het politierapport elke ochtend, maar ik herinner me ook siervogel-tentoonstellingen, amateurtoneelstukken en soms afdelingsvergaderingen van de Partij van de Arbeid.
Die laatste bijeenkomsten bevielen mij het minst omdat niet zelden de bestuurders dachten je even te dicteren wat wel of niet in de krant mocht.
Er werd vanuit gegaan dat je als redacteur van Het Vrije Volk ook lid van de PvdA was, maar daar begonnen jongere verslaggevers (waaronder ikzelf) zich steeds meer tegen te verzetten.
Mijn Dordtse periode eindigde in het voorjaar van 1965 met een behoorlijke dreun, bijna ontslag en uiteindelijk wat heette, ‘een strafoverplaatsing’.
Ik moest een verslag maken van de voetbalwedstrijd DFC- FC Haarlem aan de Krommedijk. Uiteraard controleerde ik wel of de spelers van DFC, het latere FC Dordrecht, in het programmablad wel klopten, maar verzuimde datzelfde voor de FC Haarlem te doen.
Ik wist niet dat een doorslag van mijn verslag naar de editie Haarlem zou gaan zodat ik spelers uit Haarlem liet spelen die uiteindelijk niet op het veld verschenen.
Een pak boze brieven uit Haarlem kwam bij de hoofdredactie in Amsterdam. De hoofdredacteur belde mijn chef in Rotterdam en zei: ,,Gooi die Laan er maar uit.”
Mijn chef aarzelde. ,,Weet je wat,” suggereerde hij. ,,Ik geef hem wel een strafoverplaatsing naar de editie Delft. Dan moet hij in zijn eentje elke dag een pagina maken en zakt hij wel door het ijs.”
Dus, de volgende dag. Op naar Delft.
.gif)
