Woonreferendum: Democratie in moderne tijden

02 december 2016 door Ronald Glasbergen
Woonreferendum: Democratie in moderne tijden

Het Rotterdamse woonreferendum liep met een ogenschijnlijke kater af. 85.000 mensen kwamen op, minder dan 17% van de kiezers. Oorzaken: het referendum leefde niet bij het gros van de bevolking, een deel van de bevolking was vóór de 'Woonvisie 2030' en voorzag dat door thuis te blijven de kiesdrempel van 30% niet gehaald zou worden. Maar er is, zoals u zult weten, nog wel iets anders aan de hand. Foto: Sloop (Foto © Ronald Glasbergen)


In het land, in Europa en in de wereld zijn tegenpartijen in opkomst. Ze zijn merendeels conservatief, gericht op het behoud van traditionele waarden, ze richten zich tegelijk tegen de bestaande partijen, tegen het traditioneel partijestablishment, tegen de politieke elite. Hun voorlieden heten Marine Le Pen, Beppe Grillo, Geert Wilders, Frauke Petri, Nigel Farage, Norbert Hofer, Pablo Iglesias, en vooruit, Donald Trump. Ze zijn meest, maar niet geheel, politiek rechts. Ze keren zich allen tegen de uitwassen -vermeend of echt- van het globalisme. Ze keren zich allen tegen de groeiende macht en vermeende regelzucht van Europa. Ze bepleiten allemaal een vorm van groter eigenbelang van hun land en bevolking, een zekere vorm van bescherming voor eigen industrie, eigen handel en productie. Ze hebben, met duidelijke uitzondering van het Front National van Marine Le Pen, vooralsnog nauwelijks een idee over defensie of internationale veiligheid. Of het moet het meeliften onder de NATO paraplu zijn.

In Rotterdam kwam de lokale versie van zo'n tegenpartij in de vorm van Leefbaar, dankzij Pim Fortuyn, al vroeg in het regeringscollege van de stad. Dat was in 2002. De eerste collegeperiode duurde tot 2006, toen wist aartsvijand PvdA het stokje electoraal terug te veroveren. De huidige door Leefbaar geleide periode begon in 2010 en duurt tot op heden voort. Nieuwe verkiezingen staan gepland in 2018. Gezien de uitslagen van de verkiezingen van 2014 lijkt een meerderheid van Rotterdammers niet al te ontevreden.

Foto: Posters eerste President verkiezing 2016 Wenen (Foto © Ronald Glasbergen)

Dan even in het kort het dilemma van dit afgelopen referendum. Met Leefbaar, Fortuyn's klassieke 'tegenpartij' - als alternatief voor de oude politieke 'elite' aan de macht, een partij die het volk tevreden stemt, is het lastig opnieuw een tegenstem te organiseren. Anders gezegd: revolutie is moeilijk, contrarevolutie is nog moeilijker, want je tegenstanders kennen het klappen van de revolutionaire zweep. Toch is revolutie en als het moet contrarevolutie de klassieke reflex van de Socialistische Partij. De straat op , de buurten in , met woord en daad de armen helpen hun lot in eigen handen te nemen, 'tegen de afbraak van sociale woningen'. De SP is in veel opzichten een klassieke antikapitalistische 'tegenpartij'. Helaas staat ze als 'tegenpartij' buiten de macht, tegenover een zich behoorlijk redelijk gedragende 'tegenpartij', aan de macht gekomen door de Fortuyn revolutie. Dat was geen revolutie volgen het boekje van het wereldproletariaat maar in zijn soort wel een revolutie. GroenLinks dat zich ook tegen de Woonvisie keerde, is veel minder een tegenpartij, maar omarmt veelal een multicultureel imago dat eveneens bij de op traditionele waarden ingestelde stemmers van Leefbaar op weinig steun kan rekenen. En voor Leefbaar is -erfenis van Fortuyn- de PvdA behalve grote politieke tegenstander, de Boze Vaderfiguur en de erfvijand.

Oostenrijk, Italië, drie andere verkiezingen en terug naar Rotterdam

Relatief nieuw in het centrum van de macht, koesteren de nieuwkomers hun vijandbeelden naar de traditionele partijen waaronder ze ook de progressieven rekenen. In Oostenrijk gaat zondag 4 december de strijd voor de 2e keer dit jaar tussen Norbert Hofer van de Oostenrijkse FPÖ en kandidaat Alexander van der Belle van de nog niet zo oude Oostenrijkese Grünen - in 1986 voor het eerst in de ''Nationalrat' het parlement. De al uit de jaren '50 vorige eeuw stammende FPÖ heeft, door zich met protectionistische standpunten als alternatief voor andere traditionele Oostenrijkse partijen te profileren naar het centrum van de macht gewerkt. In zijn race naar het midden heeft Hofer gezegd niet uit de EU te willen, wel te willen bijstellen.

Anders zou het kunnen gaan in het grotere Italië. Daar wordt eveneens op 4 december een referendum gehouden over grote staatsrechtelijke hervormingen, onder andere over inkrimping van de nu nog erg grote en logge senaat. Niet zo belangrijk voor ons Nederlanders indien premier Matteo Renzi niet overmoedig zijn lot als premier aan de uitslag van het referendum verbonden had. De premier, één van de beste die Italië in lange tijd had, stapt op als de bevolking de voorgestelde hervormingen afwijst. Na eventueel verlies vindt de democratische partij van Renzi onder meer M5S, de in 2009 opgerichte 5-Sterren-Beweging tegenover zich. Movimento 5 Stelle is een echte nieuwkomer opgericht door komiek Beppe Grillo, die in 2007 al de landelijke zogenaamde 'Giorno di Vaffanculo' oftewel 'Fuck-Off dag' introduceerde, gericht tegen lang zittende parlementsleden, en in 2013 met ruim 8,5 miljoen stemmen, een kwart van de Italiaanse kiezers trok en die toen al hard op weg was naar het centrum van de macht. Grillo heeft gezegd een referendum over Italië en de EU te willen. Mocht Renzi aftreden, geeft dat de EU en de Euro voorlopig meer dan alleen een symbolische tik, het zal moeilijker worden een aantal er slecht voorstaande banken in Italië te redden. De aandelenmarkten wereldwijd kijken ernaar omdat het de EU en de Euro raakt. En ook al denk je er als Rotterdammer niet aan, dat soort gebeurtenissen laten ook hier aan de Maas het water rimpelen.

Foto: Totale strijd...... (Foto © Ronald Glasbergen)

Op 15 maart 2017 -Donald Trump zal intussen president van het meest trendsettende land ter wereld zijn- volgen dan de Nederlandse parlementsverkiezingen. Bij sommige bookmakers ligt onze teflonpremier op kop, maar de bookmakers hadden het bij de Brexit goed mis. Daarna in april - mei vinden de Franse presidentsverkiezingen plaats die tussen François Fillon en Marine Le Pen lijken te zullen gaan. Mocht Le Pen winnen wat niet waarschijnlijk is -google het boek 'Onderwerping' van de Franse schrijver Houellebecq er nog maar even op na- dan is dat einde EU. Dan kan de machtspolitiek van voor de Eerste Wereldoorlog hier In Europa opnieuw beginnen. Alleen veel sneller, dit is tenslotte de 21e cybereeuw. Vervelend globalistisch, maar wen er maar aan dat het waarschijnlijk ook in Rotterdam te merken zal zijn.

Dan komt in het najaar de parlementsverkiezing in Duitsland. Het land heeft een voor buitenstaanders wellicht wat ingewikkeld kiessysteem. Met een kiesdrempel van vijf procent en voor de helft een soort districtenstelsel en voor de andere helft een representatief stelsel. Volgens sommige politicologen één van de beste kiesstelsels van de wereld. Nederlandse politici zouden daar eens goed en serieus naar moeten kijken, in plaats van rare noodgrepen van een halve eeuw geleden zoals die malle referendumwet van 2015. Met dank aan de initiatiefnemers van het Oekraïne-referendum, zonder hen hadden we niet zo snel geweten hoe suf en achterhaald die referendumwet is.

Intussen was het Rotterdamse woonreferendum absoluut niet suf en volstrekt democratisch. Goed dat het gehouden is. Geen weggegooid geld zoals hier en daar te horen viel. Op lokaal niveau met redelijk overzichtelijke vraagstukken kan een referendum, prima werken. Ook hier. Door massaal thuis te blijven heeft de Rotterdamse kiezer een duidelijke keuze gemaakt. Een andere conclusie dan dat lijkt wishful thinking.

 

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.