Met vol gas de hemel in: Ger (Sax) van Voorden (69)
Het was alsof je plotseling in een Hollywoodkraker was terecht gekomen. Maar dan geheel live midden op de set. Een grote spectaculaire happening in Rotterdam-Overschie, het crematorium Hofwijk. Met recht een eenmalige hartverwarmende vertoning met in de hoofdrol Ger (Sax) van Voorden. Je moet er zelf bij zijn geweest om het allemaal te kunnen geloven. Naast zijn hoofdrol – en geloof dat nu ook of niet – voerde Ger Sax van boven of van beneden zelfs nog de regie.
Ger van Voorden (69) overleed vorige week in Rotterdam na een langdurige ziekte. Uiteindelijk moest dus ook hij zijn strijdbijl voor eeuwig begraven. Een van de meest kleurrijke Rotterdammers, altijd vol met humor en verhalen. Bekend in allerlei Rotterdamse uitgaanscircuits en zeker een van de beste Nederlandse saxofoonspelers. Daarnaast, voor vele buitenstaanders onbekend, een prominent lid van de Rotterdamse (Zuid) motorclub ‘Harley Davidson Club Goodfellas.’ Een wereld op zich van toffe ‘broeders en kameraden.’
Foto: De afgeladen aula in Hofwijk (Foto © Rinus Vuik)
De Goodfellas hadden eerder besloten Ger Sax van Voorden een uitvaart te bezorgen die niemand van de betrokkenen ooit nog zal vergeten. Zo’n honderd man, al of niet op motoren, begeleiden de saxofonist naar het uitvaartcentrum Hofwijk. Onder politiebegeleiding door de gehele stad alsof er een ‘premier’ werd weggebracht. Een puur Rotterdams spektakelstuk dat niet zou zijn misstaan in het NOS-journaal, laat staan als opening op Rijnmond TV.
Foto: Vertegenwoordigers van de Harley Davidson Club Goodfellas drommen hier samen (Foto © Rinus Vuik)
Verwarring
In het begin, zoals het in een goede Hollywoodfilm betaamt, alom verwarring. Zeker ook over het tijdstip. De meeste hadden door gekregen dat de happening om 14.30 uur op Hofwijk zou beginnen. Toen waren er nog zo’n vijftig Van Voorden-fans. Onze fotograaf Rinus Vuik merkte daarover op: ‘Ik had toch zeker wel een grotere opkomst verwacht.’ Onder hen waren op dat tijdstrip een tiental ‘Goodfellas.’
Maar naarmate de klok bleef doorlopen – inmiddels 15.15 uur – gingen nu toch de meeste twijfelen of zij het qua tijdstip wel bij het rechte eind hadden. Inmiddels was het bezoekersaantal aanzienlijk gegroeid tot een paar honderd man en vrouw. En ja hoor, na enkele minuten was het zo ver. Bij de hekken van Hofwijk verscheen reeds de limousine . Echter tot veler verbazing zonder zijn motorclub-kameraden. Dat wekte de eerste verwarring en zeker ook verbazing.
Foto: Het logo van de motorclub (Foto © Rinus Vuik)
De grijs-zwarte begrafeniswagen kwam nu stapvoets het Hofwijkterrein opgereden. Niet onder begeleiding van de ronkende Goodfellas, maar van de bekende ‘kraaiën’ met de hoge hoeden.
Intussen klikte fotograaf Rinus Vuik er naar harte lust op los, gevolgd door vele ‘selfies’-toeschouwers. Toen deze stoet was voorbij getrokken naar de andere kant van het crematorium kwam één van de verkapte ‘kraaiën, in keurig blauw kostuum, maar zonder hoed, naar ons toe. Hij vroeg tot onze stomme verbazing: ‘Zijn er nog bezoekers voor de crematie van mevrouw de Jong?…’ En: ‘Wilt u dan ons maar volgen.’
Fotograaf Vuik begon daarop hard te vloeken en wiste meteen alle platen die hij dacht te hebben gemaakt van onze ‘Ger Sax.’ De verkeerde wagen dus en daar kon gelukkig ook nog hard om worden gelachen. Maar ongeveer om 15.30 uur was het dan zo ver. Al van verre kon je de zwaar ronkende Goodfellas horen aankomen. Als een hemelse donderstorm. Inmiddels was het aantal bezoekers haast tot een massa uitgegroeid van vele honderden. En daar kwamen nog eens minstens zo’n tachtig motorrijders bij. Met achterop ook nog de volgwagens van de familie.
Foto: De bikes van de Goodfellas in rotten van twee voor Hofwijk. (Foto © Rinus Vuik)
Discipline
Wat meteen opviel waren de grote disciplines van de Goodfellas. Haast of zij er voor getraind hadden. Met een motorrijder aan het hoofd met speciale helm. En die instrueerde alle ‘Harley’s om in rotten van twee zich langs de oprijlaan op te stellen. Dat was binnen enkele minuten zeer vakkundig gebeurd.
Iedereen was er nu klaar voor met tientallen camera’s in de lucht. En daar kwam dus uiteindelijk Ger Sax in zijn ‘koets’ de oprijlaan opgereden. Onder knallend gas gevend van alle Goodfellas. Ongelooflijk qua haast hartverscheurend geluid. Hofwijk trilde op zijn vesten. Hemelse trompetten of saxofoons hadden het niet beter gekund.
Zelfs mevrouw De Jong (zoals hiervoor beschreven) die eerder aan de beurt was dan Ger, moet zich in haar kist een hoedje zijn geschrokken. Net zoals haar handjevol aanwezigen.
Intussen was de hemel tot nu toe donker en grijs. En verdomd, ja hoor, plotseling en uit het niets verscheen daar zo waar een grote ‘Knipoog’ van Ger Sax. Via de zon aan de verre horizon. Presentator Wim de Boek, die later zou spreken (zie zijn speech elders), zei achteraf onder meer: ‘Ik geloof zeker dat Ger al in de hemel is.’ Een beter teken van bevestiging kon er dus niet zijn.
Foto: Leden van de Goodfellas volgen in een bijzaal op een groot scherm de sprekers binnen in de aula. Iedereen, zowel van buiten als van binnen, was muisstil luisterend naar de toespraken. (Foto © Rinus Vuik)
Goodfellas
Inmiddels begon de aula van Hofwijk vol te stromen om toch maar niets van dit laatste spektakelstuk te missen. Naast de haast voltallige ‘Goodfellas Club’ talloze collega-muzikanten, kunstenaars, vrienden en bekende uitgaanslieden. Onder wie natuurlijk Jules Deelder, Hans Dulfer (tenorsax) en zijn talrijke cafévrienden. Hele waslijsten vol, te veel om allemaal op te noemen. Maar wel stuk voor stuk kleurrijk, allemaal in eigentijdse kledingstukken.
Ondanks de tientallen meters dikke rijen wederom een grote discipline naar de aula waar Ger Sax inmiddels met foto’s en talloze bloemstukken lag opgebaard. Op een gegeven moment was de gehele ‘voorstelling Van Voorden’ geheel uitverkocht. Gelukkig echter kon nog de grote groep achterblijvers in een nabij gelegen zaal via een groot tv-scherm de ‘feestelijke’ plechtigheid volgen.
Bij binnenkomst was er nog een verwarring te zien. Op het bord met aankondigingen was te lezen: Ger van Voorden – Amsterdam. Dit was voor velen en zeker voor bovengetekende een groot raadsel. ‘Van Voorden uit Amsterdam?! Dat kon toch niet waar zijn. Bij navraag kwam de aap al snel uit de mouw. Met Amsterdam werd bedoeld de naam van zijn weduwe Annelies Amsterdam. Die overigens nu al jarenlang heet Annelies van Voorden-Amsterdam.
Foto: De kist van Ger (Sax) van Voorden met foto’s, motorclubvlag en al. (Foto © Rinus Vuik)
Annelies
Als eerste begon zijn goede vriend ‘de radiopresentator’ Wim de Boek (zie elders zijn hele speech). Daarna was het de beurt aan zijn weduwe Annelies. Zij hield een zeer bewonderenswaardige – geheel niet emotionele – toespraak waarin de warme liefdesdekens van afvlogen. Zeer geamuseerd, relaxed en zeer zeker ook vol met humor. Annelies kreeg hiervoor een staande ovatie!
Zo vertelde zij onder meer de waar gebeurde anekdote toen zij samen met Ger op de motor arriveerde bij een tankstation. ‘Wat er nu precies gebeurde was daar onnavolgbaar. Ger was in een klap zonder mij na het tanken uit het station vertrokken. Een bezorgde pompbediende ontfermde zich over mij. ‘Wat kan ik voor u doen mevrouw’, vroeg hij bezorgd. Ik antwoordde spontaan: ‘Niets! Mijn Ger komt altijd terug.’
En zo geschiedde aldus na enkele minuten met de excuses van een nog nalachende Ger Sax.
Foto: Een feestvierende Ger Sax samen met zijn Annelies. Feestvierend zoals altijd op dit leven. (Foto © Wim de Boek)
Complimenten
Tussen alle jazzmuziek in met Ger van Voorden op zijn sax met foto’s op een groot scherm, sprak als laatste namens de ‘Harley Davidson Club – Goodfellas vertegenwoordiger Dick van Rooijen.
Hij verontschuldigde zich in het begin haast voor het eventueel uitspreken van reeds bekende verhalen, gezien de vorige sprekers. Van Rooijen: ‘Ger Sax was voor ons een meer dan gerespecteerd lid. Annelies aan jou alle complimenten voor jouw mooie afscheidstoespraak. Bij onze club zien wij jou graag terug, je bent bij ons altijd welkom als deel van onze familie. Onze Ger trakteerde ons in ons clubhuis altijd op verhalen vanuit zijn andere wereld, waar wij geen weet van hadden. Wij hingen daarbij aan zijn lippen’, aldus de motorclubman die eveneens een staande ovatie kreeg.
Noorderzon.
Na afloop, zo werd meegedeeld, was er de receptie in het clubhuis van de ‘Goodfellas’ op Rotterdam-Zuid. Inmiddels bleek Ger Sax nu met de noorderzon te zijn vertrokken. Buiten kwamen de regenbuien weer met bakken uit de hemel. Wat mij onmiddellijk deed terugdenken aan het begin van deze Hollywoodkraker. Als toch nog zeer triest besluit.
Een zeer goede vriend van Ger Sax (de naam noem ik hier niet), die zeer ernstig ziek is, klampte mij vast. Eveneens als zijn langdurige vriend. Ik schrok eerste van zijn verschijning. Daarna omarmden wij elkaar langdurig.
Hij wilde Ger ook nog een laatste eer bewijzen met een soort van schitterende wit-roze orchidee verpakt in zilverpapier. Hij stopte die in mijn linkerborstzak met de mededeling: ‘Ik red het niet meer. Wil jij die voor mij bij Ger brengen?!’ En vervolgens verdween hij geheel wit en weggetrokken. Als een van de laatste gladiatoren. Bij zijn vertrek, zich nog een keer omdraaiend met een soort van afscheidsblik sprak hij niet: ‘Zij die sterven gaan, groeten U!’.
Maar: ‘Het gaat jullie allen goed.’
Foto: De aankomst van de ‘koets’ van Ger Sax met vol motorgas ontvangen door zijn ‘Goodfellas.’ (Foto © Rinus Vuik)
-,-
De tekst van de speech van presentator Wim de Boek. (Foto hierboven © Rinus Vuik)
OKE, IF YOU’RE READY !
Ger van Voorden ‘Born to be Mild’
Babyboomers zijn jongens en meisjes die voortkwamen uit de geboortegolf die volgde op de tweede wereldoorlog. Die generatie maakte al spelenderwijs de ontwikkelingen mee in hun stad die ‘Sterker werd door Strijd’. In 2012 heb ik met de stichting ‘Ontbijt TV’ tien Rotterdamse Boomers mogen interviewen in de Museumwoning aan de Jacob Catsstraat - Oude Noorden. Eén van die Boomers was Ger van Voorden geboren op 10 oktober 1947 in de Sint Mariastraat in het Oude Westen. In zijn herinnering vond ie de kleuterschool al helemaal niks . Het liefst leerde hij (zeker later) alles op straat. ‘De Universiteit van de Straat’ zoals hij het noemde….
Lessen volgde hij alsnog : Op de Lagere – en Ambachtssschool waar hij gediplomeerd huisschilder werd. Op zijn 12e op Boksschool ‘Schilperoord’ aan de Mathenesserlaan (naast Schroevers) en later op Boksschool Wim de Haan aan de Lange Haven in Schiedam. Ger werd een prima amateurbokser die naast vele overwinningen ook als extra een Stijlprijs kreeg uitgereikt .
Ook andere interesses kwamen bij onze Ger om de hoek kijken.
Zoals een Biertje drinken en praten in het legendarische Cafe Pardoel aan de Oude Binnenweg. Een hang-out voor over het algemeen kunstenaars, dichters, zangers, reclamejongens en journalisten. Ger ging net zo makkelijk om met deze ‘artistieke en hoger opgeleide types’ als met zijn vrienden uit de Vetkuivenhoek, de Kruiskadeboys. Dat typeert de man: Hij kon toen al met iedereen overweg – door één deur ! Een andere interesse, ’n passie van ‘m die iedereen kent was natuurlijk muziek !
Het ontstaan daarvan: Als babyboomer groeide ook Ger op met vooral Amerikaanse muziek. Vooral dankzij Oma Mien die plaatjes van o.a. Hank Williams voor ‘m draaide. Ook hoorde het jochie thuis Frankie Laine ‘The Moonlight Gambler’ zingen. Op de transistor-radio van zijn oudere broer Bertus kwam via Radio Luxemburg de Rock and Roll binnen..
‘N jeugdfoto laat Ger zien met gitaar maar het werd pas echt serieus toen de saxofoon zijn lievelingsinstrument werd.
Foto: In het midden Jules Deelder. Rechts van hem saxtenor Hans Dulfer. Links van Deelder zijn vrouw Annemarie ‘Fok’ (Foto © Rinus Vuik).
Toen al lid van de Jerry Lee Lewis International Fanclub ging Ger - Sax – zoals ie inmiddels door wijlen Frans Vogel werd genoemd - eind jaren 60 /begin Zeventig spelen bij de Free Jazzband : ‘The New Creators Before and After Christ’ maar hij speelde net zo gemakkelijk in een andere bezetting met bijvoorbeeld Gary an The Guns Blues- en Rock-a-Billy muziek.
Met Ger in zijn meer dan Vintage-colbert van de Lansky Brothers. Bernard Lansky, de kleermaker van Elvis, The King natuurlijk !
Helemaal tot zijn recht kwam hij in Bands als The Bodysnatchers, Willy Nilly en Kiem. De laatste scoorde internationaal hoog met ‘The Moneyman’. Van Voorden stapte uit Kiem en begeleidde erna als muzikale sidekick in het Trio ‘Me Reet’ bijna een kwart eeuw ‘Justus Anton’ Jules Deelder. Niet lang geleden speelde Ger- Sax op ‘The Moneyman Cover’ van de Rotterdamse New Wave en Post-punkband ‘Rats on Rafts.
Foto: Vele bekenden en vrienden van Ger Sax – buiten de motorclub om – staan hier trouw op wacht (Foto © Rinus Vuik)
Onder knallend gas gevend van alle Goodfellas. Ongelooflijk qua haast hartverscheurend geluid. Hofwijk trilde op zijn vesten. Hemelse trompetten of saxofoons hadden het niet beter gekund
So Far…..
Tussen alle bedrijven door ontmoette hij zijn grote liefde Annelies Amsterdam met wie hij op 29 juni 2009 in het huwelijk trad. Ger was toen 61 jaar. Naast de liefde die zij samen deelden kwam er voor het stel ’n andere bij: De motorfietsen van het wereldberoemde merk Harley Davidson, Wisconsin USA. Ger was de trotse bezitter van drie exemplaren: De Sportster, De Streetbob en De Road King Classic. Alle reden voor de twee lid te worden van de Harley Davidson Club Goodfellas aan de Laagjesweg op Rotterdam-Zuid. Harley-vrienden die meer dan trots zijn op hun club en de onderlinge broederschap everywhere .
We gaan nog even terug in de tijd : De babyboomer Ger van Voorden zal ongetwijfeld ooit es hebben gekeken naar de eerste Hollandse Televisie-dokter Hans van Swol die van 1956 tot 1964 voor de VPRO het programma ‘Ziek zijn – Beter worden’ presenteerde. En Ger werd ziek … In 1999 twee keer getroffen door een herseninfarct die hij overwon waarop hij in December gezond ‘Beter’ werd verklaard. Reden vanaf dat moment niet alleen op 10 oktober maar ook op 27 december zijn verjaardag te vieren !
Totdat nog maar recent het noodlot definitief toesloeg. Problemen in de neus met een uitwerking op de stand van zijn ogen. Een schijnbaar geslaagde operatie die uiteindelijk niet kon voorkomen dat het onheil opnieuw toesloeg met fataal gevolg. Ger is niet meer. In dat interview dat ik in 2012 , bijgestaan door collega’s Caroline Dijk, Paul Hosek en Douwe van der Werf, met hem maakte valt op te maken dat Ger een puur mensenmens was. In het Engels : A people person: A person who enjoys or is particulary good in interacting with others :
Ger zegt: Ik heb een goed leven gehad. Ik heb nooit mensen willen vernederen of iemand pijn willen doen.
Op de vraag naar het onvermijdelijke, de dood vervolgt hij: ‘De hemel is voor mij niet zo interessant. De hel lijkt me toch ’n stuk interessanter met al die grote big-bands die daar zitten. Alleen je krijgt geen solo meer, het is alleen maar met z’n allen blazen en wanneer komt de solo nou ? Maar die komt niet ! Nee, ik weet het niet: De Hemel….. In mijn fantasie zie ik me niet met een Harp op ’n Wolk zitten. Nee, daar lijkt me niks an…
Bye, Bye Ger , het was een waar genoegen, ‘n voorrecht jou gekend te hebben. Veel sterkte voor Annelies, Ger’s broer Bert en echtgenote Wil, overige familie, Ger’s muzikale vrienden inclusief zijn toenmalig management, Ger’s Harley vrienden en eigenlijk jullie allen hier aanwezig…. Enne Ger, volgens mij ben je toch op slinkse wijze in de hemel terecht gekomen……
Foto: De motor van de ‘leider van de begeleidingsclub’ met zijn speciale gekleurde helm aan het stuur. Met daarachter de vele motoren in het gelid. Prima discipline van alle leden. (Foto © Rinus Vuik)
