Corrupte havendirecteur was tóch geliefd
Merkwaardig genoeg was de (later) omstreden Willem Scholten geliefd in de (economische) havenwereld én bij journalisten die de haven tot hun werkterrein hadden. Scholten is op 73-jarige leeftijd in de nacht van zondag op maandag jl. overleden in een hospice in Barendrecht aan een ongeneeslijke ziekte. Hij leidde als algemeen-directeur het Havenbedrijf Rotterdam tussen 1991 en 2004.
Hij en zijn vroegere relatie Joep van den Nieuwenhuyzen, voormalig eigenaar van de RDM in Rotterdam Heijplaat, zijn er volgens velen genadig vanaf gekomen in wat heet het grootste ‘Havenschandaal’ van Rotterdam. Beiden hebben boetes (Scholten 75.000 euro; Van den Nieuwenhuijzen 150.000 euro) gekregen en voorwaardelijke straffen nadat Van den Nieuwenhuijzen in voorarrest al 80 dagen had ‘gebromd’.
Volgens de rechtbanken heeft Willem Scholten zich laten omkopen door Joep van den Nieuwenhuijzen. Dat is hem zwaar aangerekend als ambtenaar, vanwege valsheid in geschrifte. Maar die straffen doen er dus niet meer toe omdat Willem dood is.
Scholten had onder meer zonder zijn raad van commissarissen erin te kennen bankgaranties gegeven aan projecten van de RDM terwijl hij eigenlijk alleen maar de bevoegdheid had voor 25 miljoen euro. Ook werd hem verweten dat hij, in de tijd dat hij in echtscheiding zat, grif gebruik maakte van een luxe appartement van Van den Nieuwenhuijzen in Antwerpen.
Havenjournalist Theo Jongedijk zei het indertijd in een hoofdstuk in een boek over zijn werkkring bij De Telegraaf (‘Het Verhaal achter het Krantenverhaal’) als volgt: ,,Als voormalig voorzitter van de opgeheven Rotterdamse havenpersclub 'Kyoto' steek ik liever de hand in eigen boezem. Géén havendirecteur was zo gemakkelijk toegankelijk als Willem Scholten, maar ik heb niet in de gaten gehad wat er speelde. Waar heeft de Rotterdamse havenjournalistiek gefaald?’’ vraagt hij zich af.
Een van de andere journalisten, Frank de Kruif, heeft er later zelfs een boek over geschreven , die de titel kreeg ‘Het Havenschandaal’. Het is van hem een onthutsend relaas geworden waarin Willem en Joep de hoofdrollen speelden.
Niet alleen de havenjournalisten, onder wie de auteur van dit stuk, stonden indertijd perplex. In het boek van Theo Jongedijk die diverse havenjournalisten citeerde, had ik geschreven: ,, Zelfs zijn eigen directe collega’s en zijn raad van commissarissen (sic!) hadden geen verdenkingen. Het feit dat hij met de ‘garanties’ buiten zijn boekje was gegaan had niemand ontdekt als Joep van den Nieuwenhyzen gewoon op tijd alles netjes had betaald van de leningen waarmee hij de RDM en aanverwante bedrijven probeerde overeind te houden. Iedereen vond dat destijds prachtig.’’
Vele havenondernemers hadden ook niks in de gaten en vonden Willem Scholten eigenlijk één van de beste algemeen-directeuren die het Havenbedrijf Rotterdam heeft gekend. Het kan verkeren! Scholten had natuurlijk behoorlijk wat boter op zijn hoofd die voor bijna iedereen verscholen bleek. Hij had corrupte trekken over zich.
De algemeen-directeur van het Havenbedrijf heeft eenmaal op het punt gestaan een tipje van de sluier op te lichten. Op een havendiner hadden we beiden een behoorlijke slok op. Scholten nodigde mij als verslaggever van het Rotterdams Dagblad uit de volgende morgen op zijn kantoor te komen. Zijn persvoorlichter belde die ochtend af dat Willem toch maar van zijn onthullingen afzag. Ik heb er nog steeds spijt van dat ik hem niet later aan zijn afspraak hield en hem confronteerde met zijn opmerkingen dat hij ‘wel wat wist’.
Och, het is allemaal achterafgelul. Willem is niet meer. Was toch een kundige havendirecteur mét behoorlijke fouten en naderhand bleek pas hoe corrupt hij was.
