De vrouw en man achter oud voetballer Tinus Bosselaar

23 augustus 2017 door Marcella Deen

Het leven naast het voetbal en wat velen misschien nog niet weten over Tinus Bosselaar

Zoals de meesten al hebben gelezen over het Tinus biertje waar overigens diverse artikelen zijn geschreven al dan niet met een hele vette knipoog, wil ik iets met jullie/u delen.

Foto hierboven: Het echtpaar Bosselaar (Foto: Rinus Vuik)

De Nachtwacht
Die avond op het terras heb ik heerlijk zitten keuvelen met Loes. Jawel, de sterke vrouw achter de man. En wat een geweldig mens is dat. Tinus wist niet beter die avond dan dat er iemand jarig was. Het feit dat het om hem ging drong helemaal niet bij hem door. Met een rustige glimlach onderging hij de aandacht voor hem en de alsmaar flitsende camera's. Hij oogt een tevreden mens. Ondertussen sprak ik met Loes. Want wat de meesten vergeten is het ook de vrouw van!, die een man sterk maakt. Destijds was het voetbal heel anders. Je verdiende geen miljoenen zoals nu. En voor al die miljoenen mag je toch wel verwachten dat er een beetje gevoetbald wordt, niet dan. Nee, Tinus moest echt wel bijverdienen. En dat deed hij, in de dierenvoeding.

Foto hierboven: Tinus Bosselaar schildert de Nachtwacht (Foto bijdrage: Eric Bosselaar)

Wat weinigen wellicht ook niet weten is dat Tinus gek was op schilderen, en dan heb ik het niet over deuren of het plafond. Hij kon zijn ei kwijt op het witte doek, en heeft zelfs de Nachtwacht nageschilderd. Hoe prachtig is dat.

Foto hierboven: Tinus Bosselaar poserend voor zijn versie van de "Nachtwacht." (Foto bijdrage: Eric Bosselaar)

Zo hoorde ik nog eens verhalen die avond. In 2012 stond Tinus op het ijs en kreeg een hartinfarct. Zeker 6 minuten voor reanimatie was hij even van de wereld. Loes weet het niet zeker maar zij denkt dat mede door deze gebeurtenis het weleens heeft kunnen bijdragen aan zijn Alzheimer. Tinus gaat vier dagen in de week naar een dagopvang en bij thuiskomst vraagt hij aan zijn lieve Loes: “hier woon ik toch ook?” Zij vertelde mij zelfs dat Alzheimer ook een geschenk kan zijn. Hoe lief is dat. Loes was altijd een soort Willeke Alberti van het voetbal, een voetbalmoeder. Naar feestjes ging ze niet, voetbal stond voorop. Grappig is ook wel toen ik zijn kleinkinderen sprak, die hadden helemaal niets met voetbal.

Tussen neus en lippen door tijdens het gesprek over het voetballeven en Tinus zei ze: “geloof me of niet, het favouriete liedje van Tinus was….geef mij maar Amsterdam”. Ik kreeg even de lach niet van mijn gezicht.

Ja, het leven van een voetballer gaat niet altijd over bier zoals deze avond bestempelde, al was het fijn om te zien dat hij nog steeds in ons hart zit, en een boegbeeld is voor het Alzheimer Fonds. Zeker ook mooi van uitbater Vincent Bek van cafe 'De Walenburg' dat hij mede door het uitbrengen van het Sparta biertje Tinus een sociaal maatschappelijk doel ondersteund.

Het was een mooie avond.

Foto hierboven: Met aandacht luistert verslaggeefster Marcella Deen naar hetgeen Loes Bosselaar haar heeft te vertellen. (Foto: Rinus Vuik)