De singel des onheils
Het Stadhuis is het bolwerk van een stelletje regenteske bestuurders. Toen ik pas student was gaf een jaargenoot van mij daarvan de beste definitie die ik sindsdien gehoord heb en dat is inmiddels 56 jaar terug. ¨Een regent¨, zei hij, ¨denkt dat de mensen niet weten wat goed voor hen is. De regent weet dat wel¨. Het bewijs daarvan wordt dagelijks voor de deur geleverd.
Coolsingel
Die heeft sinds het bombardement zijn oude glorie nooit teruggekregen. Ondanks alle gekloot van architecten en planologen is het een akelig waaigat gebleven dat je het liefst zo snel mogelijk oversteekt. De laatste reconstructie kostte € 58,1 miljoen. Het publiek werd een vergroende stadsboulevard in het vooruitzicht gesteld. De situatie is er alleen maar onaangenamer op geworden. En gevaarlijker. Je moet tegenwoordig om aan de overkant te komen behalve de rijweg een breed fietspad voor twee richtingen oversteken waar gedurig e-bikes langs flitsen.
De Rotterdammers hebben sinds de wederopbouw plekken gevonden waar zij die verschrikkelijke Coolsingel zo snel en effectief mogelijk over kunnen steken. Dat was bijvoorbeeld ter hoogte van het Beursplein. In de oude tijd was daar een zebrapad dat druk gebruik werd ook nadat er door de aanleg van de Koopgoot een ondergronds alternatief werd geboden.
De regenten op het stadhuis wisten het beter. Voor zover de opnieuw verklote Coolsingel nog zebrapaden kende, bevonden die zich op plekken waar weinigen er behoefte aan hadden.
Dwarslopers
Vakbekwame planologen bestuderen de bestaande verkeersstromen, zowel van automobilisten, als van fietsers en voetgangers. Vervolgens proberen zij die in hun ontwerpen zoveel mogelijk te faciliteren, niet dwars te zitten. Het gemeentebestuur van Rotterdam is een meester in het laatste. Het probeert juist richting te geven aan de gedragingen van de burgerij in plaats van zich daarbij aan te passen. En dus zijn er op de Coolsingel juist geen zebrapaden waar de mensen vanouds willen oversteken.
Rotterdammers zijn een eigengereid volkje. Ze hebben hun vertrouwde routes niet opgegeven. Zij liggen dwars. Zij steken over waar het volgens hen de bedoeling is en niet waar de gemeente het graag zou zien. Dat leidt dan in de gouvernementele pers tot koppen als ¨Automobilisten ergeren zich aan huftergedrag voetgangers op Coolsingel¨. Hiermee wordt bedoeld dat de burgers wat hen door regenten is afgepakt, zelf weer terugnemen. Een behoorlijk gemeentebestuur dat de democratie liefheeft, zou ervoor zorgen dat het bestaande oversteekgedrag met behulp van maatregelen zoals zebrapaden veiliger zou worden gemaakt. Dat hebben de winkeliers van de Coolsingel en omgeving inmiddels ook geëist.
In de praktijk wandelen de regenten van het stadhuis voort op het pad des onheils en de planologische ramp die zij voor de deur hebben geschapen, tot het uiterste verdedigen.
Het is niet anders in Rotterdam