Wat drinkt de drinker wanneer hij niet drinkt?
Tim Krabbé schreef eens dat hij iets heel bijzonders had gezien: een wielrenner op een fiets! Hij bedoelde dat hij iemand die wielerwedstrijden rijdt zag fietsen op een gewone stadsfiets. De man had boodschappen gehaald. De volle tassen hingen aan zijn stuur. Krabbé was verbijsterd. Even geschokt was ik toen ik ooit thuiskwam bij een cafévriend, dus vage kennis. De man dronk nooit anders dan zware bieren vanaf zijn vaste plek aan de bar. Thuis zag ik hem zitten achter een bord met een boterhammetje kaas en een glas melk. Een glas melk!
Ik vond het zo bijzonder dat ik mij toen al de vraag stelde wat de drinker drinkt wanneer hij niet drinkt. Gezien mijn wetenschappelijke aard vroeg ik mij er meteen achteraan af of dit iets zegt over de aard van de persoon. Bestaan er typen drinkers die te onderscheiden zijn naar wat zij drinken wanneer zij niet drinken? Het lijkt mij lastig onderzoeken, maar fantaseren kan geen kwaad. In de wetenschap noemt men dat een hypothese opstellen.
De eerste soort noem ik de schuldige drinker. Bijna iedereen die drinkt beseft wel eens na een nacht doorzakken dat hij of zij deze keer echt te ver is gegaan. Je hebt wildvreemde mensen op straat beledigd, de bar ondergekotst of ruzie gemaakt met je beste barvrienden. Of je zit ’s morgens onder de blauwe plekken zonder dat je weet hoe die zijn ontstaan. Op zo’n ochtend wil je het met jezelf goedmaken. De lunch bestaat uit een broodje gezond, waar je veel vruchtensap bij drinkt. De verse jus doet wonderen. Je hebt het gevoel dat je lichaam langzaam bijtrekt. Je neemt je voor dit frisse gevoel vast te houden. Deze avond blijf je thuis en zet je een lekkere pot kruidenthee.
Hoogstwaarschijnlijk loopt het allemaal anders en zit je dezelfde avond in de kroeg. De ochtend erna heb je hetzelfde schuldgevoel te pakken. Er zijn mensen die het compenseren groots aanpakken. Wanneer de kater enigszins is weggezakt gaan zij trimmen. Ze rennen zich de longen uit het lijf en denken daarmee de schade die de lever heeft opgelopen te kunnen herstellen. Een idee-fixe. De enige remedie is stoppen met drinken.
Ik ken iemand – een bezoeker van Timmer, zijn naam zal ik geheim houden - die na een leven lang innemen nu louter alcoholvrije wijn drinkt. Ik wist eerder niet dat het bestond. Voor anderen is het verschil op het oog niet waarneembaar. De barman schenkt hem zwijgend bij. Hij drinkt gezellig met de horde mee en spaart ondertussen zijn lijf en zijn gezonde verstand. Hierbij zijn we bij het tweede type aangeland, de drinker die niet meer drinkt: de stiekeme niet-drinker. Sinds alcoholvrij bier nauwelijks te onderscheiden is van gewoon pils, komt deze soort veelvuldig voor maar is zij moeilijk te determineren.
Het tegenovergestelde is het derde type. Dit zijn mensen die werkelijk overal schijt aan hebben. Wanneer zij niet drinken is dat omdat zij niet kunnen drinken. Zij slapen dan, zijn niet bij machte om op te staan of hebben geen geld meer. Wanneer zij iets drinken waar geen alcohol in zit, dan is dat hooguit koffie, Red Bull of water om de mond mee te spoelen. Deze mensen drinken zeker geen melk. Dat is voorbehouden aan het laatste type: de zachtaardige drinker. Hij is een moederskindje, dat zich iedere dag weer afvraagt hoe het zo ver met hem is gekomen. Hij drinkt liever niet, maar de omstandigheden dwingen hem ertoe. Welke deze omstandigheden zijn, dat blijft onopgehelderd, maar met een glas volle melk in de hand is hij gelukkiger dan met een bokaal Duvel voor zijn snufferd.
-S.jpg)
.gif)
