Een bijna leef mee ervaring
Rustig wachtend bij een halte van Lijn 4 voor de katholieke
kerk op de Burgemeester Le Fèvre de Montignylaan in
Hillegersberg.
In een hoge boom tegenover de tramhalte bezong een merel
de laatste ontwikkelingen in zijn territorium.
Ik besloot een speels deuntje mee te fluiten met een vragend
uithaaltje tot besluit. Tot mijn verbazing kwam er een volledig
betoog retour, inclusief het door mij geïntroduceerde
slotakkoord.
Dacht nog heel even dat het een slip van de snavel betrof maar
besloot toch, nieuwsgierig geworden, mijn poging tot
communicatie voort te zetten.
Er was geen twijfel mogelijk, bij iedere fluit- en zanguitwisseling
kwam de door mij geïntroduceerde improvisatie retour.
Ik voelde me zowaar heel even Franciscus van Assisi, daar op
dat bankje voor de kerk van Sint-Lidwina.
Wel een wat armzalige Franciscus. Een schijnheilige met getuite
lippen, volledig van de sokken gezongen door het rijke
vocabulaire van een doorgewinterde gevederde veteraan.
Een tram verscheen, een merel verdween.
Onderweg naar huis vroeg ik me af wat er zoal door die kleine
hersentjes spookte en wat de inspiratie zou kunnen zijn voor
zijn muzikale betoog.
Klachten over de plantsoenendienst? Zorgen over vogelgriep?
Of over het feit dat we na de bevindingen van de Club van Rome
vijftig jaar de tijd namen om scenario’s te ontwikkelen ter
voorkoming van een dreigende mondiale milieuramp.
Maar misschien was het toch gewoon wat verkiezingsretoriek
voor de Partij voor de Dieren.
Geen hond die het weet…
.jpg)
.gif)
.jpg)
