Charles Michel over het Goede Vrijdagakkoord en de muur die dwars door Belfast liep
Dames en heren, beste vrienden,
Alexandra Park ligt in het hart van Noord-Belfast. Tijdens de Troubles werd dit park door een muur in tweeën gesneden - als een donker litteken dat door het groene landschap slingert. Een "vredesmuur", werd het genoemd, omdat het, net als de tientallen andere "vredesmuren" die in de loop van vier decennia werden opgetrokken, werd gebouwd om de gevechten te stoppen. Deze muren scheidden twee gemeenschappen die dezelfde taal deelden, maar die taal niet wilden gebruiken om met elkaar te praten. Decennialang vochten ze. Decennia lang hielden ze hun kinderen uit elkaar.
Vijfentwintig jaar geleden werd het Goede Vrijdagakkoord ondertekend, een opmerkelijke prestatie waarvoor echt politiek leiderschap en visionaire leiders nodig waren die niet bang waren voor compromissen. Het doorbrak de cyclus van decennia van geweld en luidde vrede, stabiliteit en verzoening in.
Deze overeenkomst vergde 700 dagen van onderhandelingen door moedige mannen en vrouwen, samen met de vastberadenheid van onze Amerikaanse vrienden. Het lidmaatschap van het Verenigd Koninkrijk en Ierland in de Europese Unie – en later in de interne markt – vormde een gemeenschappelijke basis voor het bouwen van een duurzame vrede – door mensen samen te brengen en door de fysieke, economische en psychologische barrières tussen mensen weg te nemen.
De Europese Unie was cruciaal voor het bereiken van het Goede Vrijdagakkoord en is al die jaren essentieel geweest voor het voortbestaan ervan. In feite echoot het Goede Vrijdagakkoord ook terug naar een ander belangrijk moment in de geschiedenis, 41 jaar eerder: het Verdrag van Rome. Dit oprichtingsverdrag van onze Europese Unie, dat ernaar streefde om na de tragedie van de Tweede Wereldoorlog een geest op te bouwen die verenigt en grenzen die verdelen te slechten.
Vrede in Ierland en Europese integratie zijn gebaseerd op hetzelfde ideaal, waarbij de rijkdom van diversiteit wordt uitgebuit in plaats van verdeeldheid te zaaien. Het Goede Vrijdagakkoord is ook een belangrijke herinnering dat we allemaal in staat zijn om sterke emoties en verbondenheid met meer dan één natie te voelen. Dit is niet iets om bang voor te zijn - meerdere identiteiten maken deel uit van de menselijke natuur. We moeten dit in gedachten houden in al onze regio's die op hun eigen reis van vrede, verzoening en samenwerking binnen onze grote Europese familie zijn.
De "vredesmuur" in Alexandra Park staat er nog steeds. Maar dit symbool van verdeeldheid heeft nu een poort, met families die tussen de twee kanten oversteken. Wat ooit een symbool was van angst en scheiding, is nu een teken van vrede, vooruitgang en een gemeenschappelijke toekomst – een open deur naar meer tolerantie, respect en diversiteit. Dit was de geest en energie die 25 jaar geleden het Goede Vrijdag Akkoord smeedde. Dit is de geest en energie die we vandaag de dag nog steeds nodig hebben om deze zwaarbevochten verworvenheden te beschermen en een duurzame vrede op te bouwen voor de kinderen op het eiland Ierland en overal in Europa. Bedankt.
Toespraak gehouden tijdens de ceremonie ter gelegenheid van de 25e verjaardag van het Goede Vrijdagakkoord
_2-S.jpg)
