Johnson’s Conservatieven en SNP grote winnaars
De uitslagen spreken voor zich. De Britse conservatieven hebben bijna twee keer zoveel zetels als Labour en de absolute meerderheid met een zetelwinst van circa 15% komen ze op 364 zetels. De Schotse SNP is de andere grote winnaar met 37% zetelwinst. Grote verliezer is Labour dat bijna 23% verliest.
De conservatieven nemen verschillende zetels uit het hartland van Labour over in een campagne die vooral in het licht van de Brexit stond en het feit dat Jeremy Corbyn aan de vele kiezers die geen bijzondere sympathie voor de neoliberale agenda hadden, geen alternatief kon en wilde bieden.
Dat het Verenigd Koninkrijk diep verscheurd is door het referendum van 2016, de met veel geweld retorisch en misleiding gevoerde campagnes en de perikelen in het Britse parlement weet u langzamerhand wel. Maar de echte tragiek bij de verkiezingen is dat kiezers, welke niet hondstrouw aan één van de twee dominante partijen bleven, geen alternatieven hadden.
de minste van twee kwaden
Aan de ene kant de liberale conservatieven onder wiens leiding (Thatcher) als eerste in Europa allerlei overheidsdiensten in de uitverkoop zijn gegaan, iets dat voortzetting mag verwachten onder de neo-liberaal Johnson met zijn het Singaporese model aanhangende secondant Cummings. Aan de andere kant Labour ofwel de Britse Partij van de Arbeid die met Corbyn als leider gekozen hebben voor een ouderwets dogmatisch linkse koers met een neo-marxistisch programma van nationalisatie alsof de politieke klok teruggezet kan worden en de erfenis van Thatcher op die manier goed te maken zou zijn. Tel daarbij een soort pacifisme op dat meer oog heeft voor ideologie dan voor de huidige realiteiten in de wereld, een aantal ernstige anti-semitische incidenten in de partij en je hebt een schrikbeeld dat het de conservatieve tegenstander wel erg makkelijk maakt.
zonder de WTO
Jammer voor hen die net naar Johnson cum suis zijn uitgeweken is alleen dat de veelgeroemde economische oplossing voor de handel van Verenigd Koninkrijk via de Wereldhandelsorganisatie (WTO) enkele dagen geleden van de Amerikaanse grote neef een flink opdoffer heeft gekregen.
De Wereldhandelorganisatie kan dankzij de VS van Donald Trump een van zijn belangrijkste rollen niet behoorlijk meer uitoefenen zijnde arbitrage bij handelsgeschillen. Vaarwel dus voorlopig met de WTO plannen. Nu heeft Groot Brittannië behalve een grote economie ook zijn Commonwealth of Nations, zijn Gemenebest, daar zou het in bepaalde gevallen ook enig voordeel in handelsoverleg vandaan kunnen halen. De EU is met circa 45% de belangrijkste handelspartner van het VK. Intussen reageren de beurzen in eerste instantie enthousiast op de Britse verkiezingsuitslag: de politieke onzekerheid en de dreigingen van links -Corbyn- en rechts - een harde Brexit- zijn even uit de lucht.
Brexit een feit en dan?
Het Verenigd Koninkrijk gaat met deze uitslag zeker uit de EU, maar er is meer als handel voor het VK. Er zullen minder andere Europeanen in het VK komen werken, maar de zuigkracht voor migranten uit andere Commonwealthlanden van Sri Lanka en Bangla Desh tot Zimbabwe en Jamaica zal even groot blijven. Een andere vraag is hoe Verenigd het Koninkrijk blijft. Brexit en de consequenties ervan hebben onmiddellijke consequenties voor Noord-Ierland dat op zich al diep verdeeld is en voor Schotland waar de SNP niet voor niets de grote winnaar is en waar het gesprek over afscheiding dat nooit verstomd is en dat nu opnieuw zeer luid zal worden gesteund door de zetelwinst van de Scottish National Party. En dan Engeland en Wales, klassensamenlevingen waar nu diegenen die het minder hebben, vaak simpelweg door het feit dat ze geboren zijn in een buurt waar geen kansen en geen goede scholen zijn, geen behoorlijke vertegenwoordiging meer hebben. Dat mogen Corbyn en Labour zich aanrekenen, evengoed als de weinig sociale koers van de Britse neo-conservatieven daar veel te weinig oog voor heeft.
Still uit ''Joker''. Foto: filmdepot
de joker
Boeiend is daarnaast de rol van de Brexit Party die vermoedelijk geen enkele zetel haalt maar wel een substantieel deel van de stemmen van Labour heeft afgesnoept, iets waar Nigel Farage, die binnenkort voor Trump in de VS campagne gaat voeren, zich voor op de borst klopt. Voor hem zijn verkiezingen zero-sum game, winner takes all, loser bites dust. Zie de samenleving van zijn toekomst. Trump heeft al enthousiast getweet en beloofd gouden handelsbergen, maar het VK in een angelsaksisch handelsblok zal niet makkelijk sporen met zijn andre en belangrijkste handelspartners.
Tories en het klimaat
En dan de klimaatverandering. Die kan je a la Trump gewoon ontkennen maar daar verander je geen feiten mee. Een tijdje geleden schreef een gewaardeerd columnist op deze pagina’s polemisch: waar is het gat in de ozonlaag , waar de zure regen? Het antwoord is simpel: die zijn grotendeels verslagen door de uitstoot van zwaveldioxide respectievelijk cfk’s door internationale maatregelen terug te dringen. Zelfs de Britse conservatieven begrijpen dat niet doen niet oplevert. Ze stellen in grote lijnen precies dezelfde doelen als Ursula von der Leyen onlangs voor de EU presenteerde. In het (ultrakorte) manifest voor deze verkiezingen waarmee ze hun landslideoverwinning van 12 december hebben gewonnen staat: ‘Reaching Net Zero by 2050 with investment in clean energy solutions and green infrastructure to reduce carbon emissions and pollution’. Nu maar hopen dat het geen semantische truc is. Even aankijken dus maar, Behalve dan in Noord Korea- weten oude wijze politici- is niets in de politiek permanent.
05-Kou-cmp--Foto-RP-Glasbergen---S.jpg)
-20090804-S.JPG)
.gif)
