Afscheid van Bokito: een pleidooi voor dierenrechten
Architectuurstad Rotterdam met zijn diep verlangen naar Hoogbouw a la New York – the skyline is the limit – pleegt zich Manhattan aan de Maas te noemen. Ook wel ...King Kong -city. Enkel zelfspot is dat niet.
Want zo ligt er bv. op Crooswijk Christiaan Lindemans begraven. De koerier van Prins Bernhard op het eind van de Tweede Wereldoorlog, die als dubbelspion de operatie Market Garden heeft verraden aan de Duitsers. En dat leidde tot de voor de geallieerden ongunstig verlopen Slag bij Arnhem. Lindemans was om zijn fors figuur bijgenaamd ...King Kong. Maar met deze King Kong loopt Rotterdam liever niet te koop. Zijn graf op Crooswijk draagt zelfs geen grafsteen.
Gelukkig was er nog een King Kong. Die zetelde in Blijdorp: Bokito de zilverruggorilla. Maar maar dat is niet langer zo. Want Bokito de zilverruggorilla is overleden. Door Rotterdamhaters - ja, die zijn er! – werd hij, Bokito, wel weggezet als de Oer-RotterdammerT, de Rotterdammer- met-het-korte-lontje. Maar dat is niet terecht.
Recht op privacy
Zilverruggorilla’s zijn schuwe dieren, die vrijwel onzichtbaar plegen te leven onder een dicht bladerdak in het oerwoud op de flanken van de Kilimanjaro. En uitgerekend een exemplaar van deze schuwe zoogdiersoort, onze Bokito, werd dus dagelijks urenlang blootgesteld in Diergaarde Blijdorp aan de blik van het publiek. Die mensaap-van-de-droevige figuur zat dan ook meestal met de rug naar de bezoekers. Onze zilverruggorilla voelde zich in Blijdorp in het binnenverblijf duidelijk continu bespied en kon daar niet tegen. Net zo min als die andere primaat, de Mens, dat kan. De Homo sapiens heeft - en niet voor niets! - het recht op privacy. Maar Bokito is máár een dier. En dieren zijn in hoge mate rechteloos. Het simpele dualistische systeem van ons recht: als je geen persoon bent, dan ben je een zaak, schiet wat dieren betreft schromelijk te kort. Zeker, dieren genieten enige bescherming van de wet Gezondheid en Welzijn Dieren, maar een eigen rechtspositie bezitten zij niet. Er zijn geen Dierenrechten zoals er Mensenrechten zijn.
En toen… sprong hij, King Kong Bokito, over de gracht van het buitenverblijf, waarover hij zogenaamd niet kon springen. En greep de 51-jarig vrouw, die dacht, dat zij een speciale (liefdes)band met hem had.
Normaal voor een gorilla
Volgens gedragsbiologe Wineke Schoo van Burgers’Zoo in Arnhem, was wat Bokito met de vrouw deed, bijten en meeslepen, normaal gedrag tegen vrouwtjes die zich niet onderwerpen. Bij gorillavrouwtjes zijn de gevolgen echter niet zo erg als bij een mensenvrouwtje. omdat hun huid veel dikker en hun botstructuur veel steviger is. De forse beschadiging van het mensenvrouwtje was dan ook geheel onopzettelijk. Het zou ook evolutionair niet zo slim zijn om een potentieel haremvrouwtje zo te beschadigen. Bovendien zijn gorilla’s onder normale omstandigheden uiterst vreedzame wezens, aantoonbaar vreedzamer dan chimpansees en orang-oetans. Maar dát zijn twee mensaapsoorten, die er heel wat vreedzamer uit zien. De gorilla heeft nu eenmaal zijn Lombroso-uiterlijk niet mee.
Blijdorp nam de nodige maatregelen om er voor te zorgen dat Bokito niet nog eens zou ontsnappen. Zijn verblijf werd ‘Bokito- proof’ gemaakt. ‘Bokito- proof’ werd vervolgens gekozen tot het woord van het jaar 2007…
Rotterdammers, wij dienen Bokito passend te herdenken! Want hij was tenslotte bij leven en welzijn onze bekendste Bekende Rotterdammer.
Rotterdammers, ik geef twee voorzetten. Een als jurist en een als dichter.
Laten wij eindelijk eens de juridische knoop doorhakken en dieren niet langer als zaken zien. Want dat zijn zij niet .Dieren verdienen een eigen rechtspositie, te beginnen met de mensapen. Ik stel dus een driedeling in het (civiele) recht voor: personenrecht (mensen), dierenrecht en zakenrecht
_2-S.jpg)
