Het veranderde verhaal van Rusland
Het verhaal van Rusland over de motieven van de oorlog is vanaf februari tot heden flink verschoven. Aanvankelijk was het de herinlijving van een ongehoorzame afvallige provincie gelegitimeerd met het idee van Novorossiya dat hij in 2014 al introduceerde. Daarnaast was het steeds het gevaar van de oprukkende NATO die Rusland bedreigde. 2014 was ook en niet voor niets het jaar dat de gifgasaanval bij Damuscus plaats vond en Rusland zijn interventie in Syrische burgeroorlog sterk opvoerde. (NB ook daar waren Iran en Rusland nauwe bondgenoten). Overigens vond alle actie tegen Oekraïne plaats onder de noemer van 'Speciale Militaire operatie'.
Samen met Xi tegen het westen
Nu acht maanden later is het verhaal opgeschoven van Speciale Militaire operatie naar - althans in Russische media - oorlog. Soms heilige oorlog. In ieder geval iets dat de regio ver te boven gaat. Het gaat om de hegemonie in de wereldorde. Het globale westen tegen het globale oosten zijnde Rusland, China en uit opportunisme maar even het hele niet westen. Niet voor niets noemde Poetin in zijn laatste speech ook Taiwan als bewijs van solidariteit met de plannen van Xi Jinping.
De focus is dus verschoven van Russische veiligheid en nationale belangen naar een wereldconflict. Zo portretteert Poetin graag zijn huidige aanval op Oekraïne. Novorossiya is te abstract om dat geweld te rechtvaardigen. Het arrogante, hypocriete, bemoeizuchtige westen een hak zetten, vindt de Russische leider momenteel een beter verhaal. Overigens met nationalistisch beroep op Dostojewski, Poesjkin en Tsjaikovski. Intussen blijft Rusland, evenals in februari, een collateral damage en misdaden plegende aggressor. Daarin verandert de verschuiving van Speciale Militaire operatie tegen Oekraïne naar heilige oorlog tegen het Westen weinig.
.gif)
