Co Westerik was ook een dichter
Door Jana Beranová
Co Westerik, de wonderbaarlijk veelzijdige beeldend kunstenaar, is niet meer. Hij overleed op 10 september, 94 jaar oud. Westerik kwam in mijn leven toen ik in de jaren zeventig betrokken raakte bij de vertalingen van poëzie voor het jaarlijkse Poetry International Festival. ‘Machine van woorden’ heette de allereerste uitgave in de Poetry International serie met het werk van vier toonaangevende dichters van wie ik er twee had vertaald: Miroslav Holub (voormalig Tsjecho-Slowakije) en Vasko Popa (voormalig Joegoslavië).
De andere twee waren de Poolse dichter Zbigniew Herbert en Günter Künert van de toenmalige DDR. Bijna een voorhistorisch tijdperk. Het was een prachtuitgave van Meulenhoff (1975), met tekeningen van Co Westerik. Elk van de vier dichters kreeg een tekening bij zijn eerste gedicht in de bundel en op het omslag prijkte de kop van ‘een’ dichter. Misschien wel ‘de ’ dichter die zijn gedachten als spinsels uit zijn mond trekt. Poëzie, typisch in de sfeer van Westerik, Ik koester het boek.
Wat me ook onmiddellijk bij het horen van zijn naam te binnen schiet is het touwtjesspringende meisje op de muur van het politiebureau aan het Haagse Veer. Ik was een fan, liep er soms een paar straten voor om. Nog altijd mis is, als ik daar in die buurt ben, het beeld van die vrolijke speelsheid. Het maakte altijd mijn dag goed. En wat jammer dat het gesloopt moest worden. Nu loop ik er soms chagrijnig bij.
Foto hierboven: In 1976 werd van zijn hand Co Westerik dit kunstwerk 'het Touwspringende meisje' onthuld. heeft jaren de wand van politiebureau Haagseveer gesierd tot aan de sloop. (Foto © Ary Groeneveld/Stadsarchief)
Oeverloos gefascineerd raakte ik ook door zijn schilderij ‘Snijden aan gras’. Net als zo velen. Een afbeelding hing een tijdje in de treinen, maar werd later weggehaald, omdat sommige reizigers bij het zien ervan onwel werden. Het schilderij was te confronterend op de nuchtere maag. Was Co Westerik dan controversieel? Dit zij maar drie grepen. Laten we ervoor zorgen dat de man en zijn hele werk voorgoed bij ons blijven. Co Westerik, dank. Rust in vrede.
Foto: Co Westerik, Snijden aan gras 1, 1966 Olieverf en tempera op paneel, 60 x 75 cm. Collectie Stedelijk Museum, Amsterdam
Kopfoto is fragment 'De visvrouw', waarmee Co Westerik de Jacob Marisprijs won
.gif)
