Ook de SDAP heeft ooit plaats moeten maken voor een nieuwe volkspartij: de PvdA
Gisteren trad het blazersensemble Capella de la Torre op in de Laurenskerk ter ere van het vijfhonderdste sterfjaar van Leonardo da Vinci. Het publiek mocht luisteren naar de muziek uit de tijd van deze alleskunner en symbool van de Italiaanse Renaissance.
Ook Rotterdam stond dus even stil bij de sterfdag van deze 'uomo universale'. En dus ook ik. Ik vroeg me af waarom het in deze tijd van globalisering niet wemelt van de 'uomini universali' - in Rotterdam, en elders ter wereld. Je zou dat eigenlijk verwachten.
De winnaars hangen zelfgenoegzaam achterover
Maar in werkelijkheid zie je precies het omgekeerde. Kleinburgerlijkheid en cultuurmarxisme domineren het debat. Niks grote ideeën, niks grote persoonlijkheden. De toekomst roept alleen maar angst op. Het risico op grote maatschappelijke ontsporingen is, in ieder geval onderhuids, levensgroot aanwezig. En de trend is niet goed.
Ik ben opgegroeid in een tijd waarin het 'bon ton' was om te zeggen dat het om de vijftig jaar in deze wereld weer 'raak' is. Napoleon, de Frans-Duitse oorlog van 1870, de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog - de tussenperioden beslaan natuurlijk niet precies vijftig jaar, maar er zit een zekere regelmaat in.
Eigenlijk mag je de Val de Muur daar ook aan toevoegen. Het was de eerste keer dat een revolutionaire ommezwaai vredelievend verliep. Helaas zijn de winnaars in het Oost-West conflict vervolgens zelfgenoegzaam achterover gaan leunen. De geschiedenis was ten einde, er hoefde nu niets meer te gebeuren.
Minderheden namen de rol van de Russen over
Maar de geschiedenis is nooit ten einde. Minderheden namen de rol van de Russen over, en begonnen zich te bedienen van dezelfde marxistische strategie als de Russen. Minderheden die deels terechte emancipatorische verlangens hebben, en deels overmatige aanspraken.
In die fase zitten we nu. In Nederland is Zwarte Piet daarvoor het symbool. Het is een goed streven om die te veranderen in een roetveegpiet. De aanstootgevende kantjes moeten eraf. Op één voorwaarde: dat de faciliteerders van de dreigende dictatuur van minderheden tegelijkertijd worden aangepakt. Die historische bron is de Partij van de Arbeid.
De partij die knollen voor citroenen verkoopt, die constant de neiging heeft om bepaalde achterlijkheden uit andere culturen te willen verkopen als nastrevenswaardige idealen. Andere partijen doen dat ook, maar de bron is de Partij van de Arbeid.
Het is tijd voor een nieuw begin. De afschaffing van Zwarte Piet hoort gepaard te gaan met de afschaffing van de Partij van de Arbeid. Laten we hopen dat er nog genoeg wijze PvdA-leden zijn, die beseffen dat het één niet zonder het ander kan, en die het voortouw nemen bij de opheffing van de Partij van de Arbeid.
Precedent
Er is een duidelijk historisch precedent. Ook de SDAP heeft ooit plaats moeten maken voor een nieuwe volkspartij: de PvdA. Om de multiculturele samenleving een nieuwe, gezonde basis te geven, is het nu het aangewezen moment om, gekoppeld aan de afschaffing van Zwarte Piet, ook de Partij van de Arbeid af te schaffen.Er zal een zucht van verlichting door het volk gaan. En het is de enig echte manier waarop wij in Nederland het vijfhonderdste sterfjaar van Leonardo da Vinci zouden moeten vieren.
Redactie: Dit opinieartikel verscheen oorspronkelijk onder de titel: 'Koppel afschaffen Zwarte Piet aan afschaffen Partij van de Arbeid.' Die kop gaf weliswaar mede uitdrukking aan de retorische woede van de auteur, maar deed te weinig recht aan de crux van het stuk waarin de auteur impliciet een grondige vernieuwing van de PvdA bepleit -inclusief naamsverandering.
-20090804-S.JPG)
.gif)
