‘Vrede zij met U’
Als ik vanuit onze Provenierswijk het zebrapad oversteek van de Schiekade naar de Teilingerstraat, is het net of ik een grens oversteek. Altijd nog zonder paspoort, dat wel! Ik loop de straat uit, richting Zwart Jansstraat, via mijn favoriete houten bruggetje over de Noordsingel. Het is guur, regenachtig, écht herfstweer. Aangekomen op de brug staan enkele mensen nieuwsgierig te kijken. Er is een commotie van jewelste.
Twee witte ganzen hebben elkaar omstrengeld bij de hals in een dodelijke greep. Ze bijten er keihard op los en vooral de meest dominante van de twee lijkt in te zijn voor een ‘moord’. Er om heen fladderen broeder- en zusterganzen met een oorverdovend lawaai. Oorlog dus in ganzenland …
Naast mij komt ineens een oudere moslim en begroet mij met een hartelijk ‘Salaam Malaijkoum!’ (‘Vrede zij met u’). Ik prevel iets terug in de geest van ‘Insjalah’ (‘zo God het wil’). Vervolgens ziet mijn bruggenoot, kennelijk van Turkse of Marokkaanse afkomst, wat er gaande is.
Hij roept verontwaardigd: ‘Ruzie, ruzie..’. Ik kijk hem aan en zeg haast cynisch: ‘Ja, ruzie! Het zijn net mensen’. De man wordt een beetje boos en antwoordt: ‘Dat mag niet, ruzie maken. Uit elkaar, uit elkaar trekken.’’ Hij maakt daarbij een weids gebaar met beide armen, net of hij een levensgrote vis heeft gevangen.
Hier moet dus worden ingegrepen, maar door wie? Om zelf nu het bruggetje af te springen in het koude water tussen de ganzen in was zelfs voor mij een beetje te gortig. In plaats daarvan loop ik de brug af, rechts om het groenhek heen en zoek daar een kluit aarde, om tussen de twee strijdende partijen te gooien. Op het moment dat ik buk om de daad bij het woord te voegen, schrikken de ganzen. Ze laten even los om kort daarop elkaar net zo hardhandig weer bij de veren te pakken.
De meute mensen op het bruggetje slaken al haast een zucht van verlichting. Dan, opeens, uit het totale niets, komt er een mannetjeszwaan aangevlogen, met volle kracht. En hij belandt vanonder de brug tussen de twee ruziënde ganzen als een reddende engel.
De ganzen lieten elkaar spontaan gaan, misschien wel vanuit pure angst, en vlogen op hun beurt twee verschillende kanten op.
De moslimman loopt het bruggetje af en zegt tot drie keer toe: ‘Dank U!’ Ik weet niet of hij het nu had tegen de zwaan of tegen mij.
Wij kijken elkaar aan en vervolgen beiden onze weg, met één grote glimlach om onze lippen.
.gif)
