Sport op CS: ‘poortjes-hordenloop’ (1)

04 mei 2015 door Jim Postma

Heeft u ook de NOS-tv-beelden gezien over jongeren (met of zonder capuchon) die met het grootste gemak over de sinds 1 mei gesloten CS-toegangspoortjes sprongen. Met NS- en andere toezichthouders die er naar stonden te kijken of er zeer recentelijk een nieuwe sport in Rotterdam was ontstaan. Namelijk ‘de 300 meter hordelopen’ via de in- en uitgangen van ons alom geprezen nieuwe Rotterdamse Centraal Station.

Aan de achterkant van CS in de avonduren sprongen ‘de deelnemers’ er met gemak overheen. Om zo’n 300 meter verder aan de Centrumzijde deze zogenaamde horden wederom als ‘hinden’ te nemen. Vooral de hulpeloosheid van de toezichthouders was haast lachwekkend. NS en Pro-Rail kondigden reeds eerder aan dat de nu gesloten poortjes alleen zijn bedoeld om zwartrijders en agressievelingen tegen te houden. Deze bewering wakkerde de discussie in onze stad en daar buiten alleen maar aan.

De meningen daarover verschillen hemelsbreed. Volgens de zeer actuele gesprekken hierover in kroegen, op straat en met name bij het CS zelf. NS-woordvoerder Erik Kroeze beantwoordde vandaag de kritische en haast hilarische vragen van de NOS. ,,Of dit nieuwe ‘hordelopen’ nu écht de bedoeling was?’’ En: ,,Of dat niemand in de gigantische spoorwegorganisatie daar ooit rekening mee had gehouden?’’ Kroeze: ,,Op het illegaal naar binnen gaan via onze poortjes staat een boete van 100 euro. Die gaan wij nu reeds verhogen tot 125 euro. En er zullen meer toezichthouders komen, waaronder politie, die deze raddraaiers zullen oppakken.’’

Niet transparant
,,Mooi gezegd Kroeze,’’ zo riep een stamgast naast mij bij het horen van dit nieuws, ,,maar de praktijk is toch vaak anders.’’ De NS is in zijn voorlichting alles behalve transparant. Als papegaaien praten ze de ‘baas’ na, maar de vele problemen en fouten worden hiermee niet opgelost. Sterker in de NS-cultuur worden dit soort zaken maar al te veel onder de deurmat ‘geluld’, want fouten en problemen toegeven in je eigen organisatie is natuurlijk reden voor vroegtijdig ontslag. Hier is maar een oplossing voor. Vanuit de Tweede Kamer rigoureus de bezem door deze hele ‘spoorwegbeerput’ halen.
Niet deugende Fyra’s, om de haverklap treinstoringen en vertragingen moeten voor de NS-reiziger ‘genoeg is genoeg’ zijn.
Vorig jaar reeds wederom een blunder van de bovenste plank om Rotterdam gedurende drie dagen tot de uitverkorene uitroepen in heel Nederland om met de proef van gesloten poortjes als eerste te beginnen. Totaal niet aangekondigd, wat leidde tot honderden, zo niet duizenden boze en zelfs woedende reacties van reizigers en metrogangers. Ook de winkeliers voelden zich hier door de NS zwaar belazerd, omdat de omzetten binnen de stationshal naar beneden donderden. Vooral ook van de grote aantallen die alleen het station doorlopen en daar vaak nog een boodschapje doen, met name bij Bruna en de Hema.

NS-ezel
Wie nu zou denken dat de NS hiervan geleerd heeft, komt in de praktijk toch weer bedrogen uit. ‘Zelfs een ezel stoot zich niet voor de tweede keer aan dezelfde steen’, zo luidt ongeveer het spreekwoord. Maar de NS-organisatie zeer zeker wel. Daarboven in die ‘leidinggevende kamertjes’ wordt eenvoudig niet door gedacht, is voor velen de conclusie.
Deze keer had de NS weliswaar op tijd aangekondigd in de media en bij het station zelf via billboards dat per 1 mei de poortjes definitief zouden gaan sluiten. Maar in de generale uitvoering van die omgekeerde ‘openingsdag’ ging het toch weer aan alle kanten mis.
Onze fotograaf Rinus Vuik, die ’s ochtends vroeg reeds aanwezig was bij de spits, kon aardige platen maken van de charmante NS-toezichthouders. Met raad en daad stonden zij hulpbehoevende reizigers en andere passanten bij. En deelden ook nog braaf bosjes tulpen uit als ‘goedmakertjes’. Zeker een pluspunt. En volgens Vuik was er op dat moment nog weinig gemor.

Boos
Hoe anders liep dat wat later op de dag. Voormalig stadsdichteres Jana Beranová, die vanuit haar woonplaats Provenierswijk zowat dagelijks door het CS loopt was als velen anderen toch boos op de NS. Zij had de beschikking over een OVJ-kaart van de RET die recht geeft (65-plus) op gratis reizen door de stad via metro, bus of tram. Hiermee geconfronteerd wisten de toezichthouders zelf niet hoe zij dit pure praktijkvoorbeeld moesten oplossen. ,,Neemt u maar de fietstunnel, want wij moeten dit zelf ook nog gaan uitzoeken,’’ was hun slappe commentaar. Duidelijk dus weer een minpunt.

Nu was ik zelf aan de beurt voor deze ‘lakmoesproef’. De dag voor 1 mei had ik geld laten zetten op dezelfde gratis ‘RET-bejaardenkaart.’ De een zei dat 7,50 euro daarvoor genoeg was, de ander een tientje (geen duidelijkheid dus via de voorlichting) en weer anderen zeiden ‘minimaal 20 euro’. Gelukkig koos ik voor deze laatste aanbeveling. Maar aangekomen met mijn OJV-kaart bij de inmiddels beruchte poortjes, werd mij de toegang toch elektronisch geweigerd.

Geweigerd
,,Ja, u moet er geld opzetten,’’ sprak een haast triomfantelijk lachende jonge NS-hulpverlener. Toen ik zei dat ik er de vorige dag nog 20 euro op had gezet, verschoot hij haast van kleur. ,,Komt u maar met mij mee,’’ sprak hij toch nog hulpvaardig. Als een hondje liep ik achter hem aan. Hij stopte bij de NS-automaten waar iedereen nog een kaartje kan halen. En hij sprak verder galant: ,,Stop uw kaart er maar in, gaat uw gang!’’
Toen ik hem vol vraagtekens aankeek nam hij mijn kaart over en drukte op allerlei knopjes. ,,Zie zo,’’ sprak hij nu wat meer zelfzeker, ,,uw kaart is geactiveerd!’’
Wat hij nou precies had ingedrukt bleef voor mij een raadsel en daarom zei ik toch verontwaardigd – ondanks zijn hulp – ,,En waar staat dat dan, dat activeren? Niets over gelezen en niets over gezien!’’ Ik moet de zoveelste zijn geweest die op deze wijze de toegang werd geweigerd, ondanks mijn dus geldige kaart met voldoende saldo.

(Wordt vervolgd).