Trump’s triomf, Sanders ‘outsider’
Slechts zo’n vijf minuten nadat afgelopen nacht alle stembussen in de Amerikaanse staat New Hampshire waren gesloten, voorspelde CNN reeds de definitieve winnaars. Republikein Donald Trump won hier de voorverkiezing met een ‘landslide’. En de Democratische kandidaat Bernie Sanders (74) eindigde ver voor favoriet Hillary Clinton.
Met voor Sanders 58% van de stemmen en voor Clinton ‘slechts’ 40 procent. Dit achteraf toch tot grote verrassing van de Amerikaanse media. Vooral de overwinning van Trump met 34 procent tegen zijn naaste belager Kasich met 16% was verpletterend.
Dichtbij
Dit keer zaten de opiniepeilers er wel dichtbij, in tegenstelling tot de eerste voorverkiezing vorige week in Iowa. Reden voor alle media om dit keer een dag voor New Hampshire (gisteren) heel voorzichtig om te gaan met concrete voorspellingen.
Trump stond een dag hiervoor in de peilingen op 31 procent van de Republikeinse stemmen en Cruz (de winnaar in Iowa) op 17 procent.
Gedurende het tellen van de stemmen was er in het Republikeinse kamp dus nauwelijks meer sprake van een spannende race, zoals zeker wel het geval was in Iowa.
Bij de Democraten was de socialist Bernie Sanders, toch nog tot ieders grote verrassing, de absolute koploper tegenover Clinton.
In zijn eerste commentaar zei Sanders: ,,Hier is sprake van een grote revolutie in Amerikaans verkiezingsland.’'
+++
‘It’s a long way to Tipperary!’
(Analyse door Jim Postma)
,,So beautifull. Wow, wow, wow,'' waren afgelopen nacht de openingswoorden van Republikein Donald Trump na zijn grote triomf in de presidentiële Amerikaanse voorverkiezingen in New Hampshire. ‘Blaaskaak’, van de bovenste plank zo typeerde ik hem na de eerste verkiezing in Iowa. ‘En God verhoede het’, dat deze opgeblazen miljardair ooit de race naar het Witte Huis gaat winnen. Dan is niet alleen ‘Leiden in last’, maar de hele wereld.
,,Wij gaan Amerika weer groot maken,'' zo blies hij op zijn volgende loftrompet. Om vlak daarna zijn overleden ouders, zussen en broers super sentimenteel erbij te halen. Die keken van het hemelse bovenaf naar deze zegevierende Amerikaanse gladiator. Met daarna kreten van zijn uiterst nationalistische rechtse achterban uit de zaal: ,,U.S.A., U.S.A., U.S.A!''
Als domme papegaaien bleven zij zo scanderen. Zonder enige echte intelligente boodschap. Noch van zijn kiezers, noch van Trump zelf. Een en al theater en ‘Popi Jopie’-gedoe.
Over zijn eveneens triomferende democratische concurrent Bernie Sanders, senator uit Vermont, schreeuwde Trump als een boer met kiespijn: ,,Sanders wil ons hele land zo maar weggeven.'' Terwijl juist deze bijzonder sociale 74-jarige senator het ontzettend goed doet bij de jonge Amerikanen die hem allen aanprijzen als ‘een bijzonder wijs man'.
Waar Trump niets anders tegenover kon stellen dan: ,,We gaan winnen, we gaan winnen. Wij gaan van Amerika weer het grootste en meest invloedrijke economische land ter wereld maken. ‘Number One!’ Ver boven China, Rusland of welk land dan ook dat ons Amerika ooit nog kan bedreigen.''
More jobs
En zo bleef Trump verder trompetteren zonder te zeggen hoe hij dat gaat doen, behalve dan ‘more jobs, more jobs!’ Gevolgd weer door zijn papegaaien: ‘U.S.A, U.S.A!’ Van een beangstigende domheid. En weer terug naar de CNN-regiekamer van commentatoren die dit geschreeuw als in ‘holle vaten’ amper of niet bekritiseerde. In Trump’s zeker een kwartier durende getetter kwam geen zinnig woord uit zijn reeds schorre keel. Typisch Amerikaans?
Nee, dan senator Bernie Sanders. Een leider met wereldvisie die de klimaatveranderingen op aarde hard wil gaan aanpakken. ,,Weg met de fossiele brandstoffen,'' was onder meer zijn duidelijke wereldse boodschap.
En over zijn grote aanhang onder de jonge Amerikanen zei hij: ,,Weg met jullie studieschulden van 60.000 tot 100.000 dollar per student, waar jullie decennia lang aan vastzitten. Jullie hebben je kapitaal niet vergokt in Las Vegas. Het is een schande. En wie gaan dan al deze schulden betalen,'' is de cynische vraag van mijn concurrenten. ,,Dat zijn voornamelijk de speculanten in Wall Street en de 20 allerrijksten in dit land die meer bezitten dan de helft van onze landgenoten reeds op de armoedegrens.''
In de zaal waarin hij zijn overwinningsspeech hield waren opvallend veel jonge enthousiaste Amerikanen die vanaf billboards de teksten scandeerden met: ,,Beautifull future, Bernie Sanders.'' Of: ,,A future te beleave in.''
Waar zijn nieuwe kiezers die geloven in zijn ‘welvarende en gezonde toekomst’ op mogen hopen is dat zijn gezondheid in deze race niet op het spel komt te staan. Zeker tien keer moest hij tijdens zijn speech ‘verdacht’ veel hoesten.
Harde noot
Aan deze ‘oude wijze senator’ zal Hillary Clinton in de volgende voorverkiezingen nog een bijzonder harde nooit te kraken krijgen. Afgezien nog van het feit dat in het hele Clinton-kamp nu reeds grote commotie is ontstaan. De Clintons willen een nieuwe verkiezingsstaf. En waarbij in de Amerikaanse media al het verwijt is ontstaan dat haar Bill Clinton zijn Hillary te veel voor de voeten loopt, net zoals hij dat deed in de tijd van de verkiezingen met Barack Obama. Analisten kwamen toen tot de conclusie dat door de harde aanpak van Bill Clinton van de huidige president, Hillary de verkiezingen voor het presidentschap uiteindelijk verloor.
In haar toespraak van afgelopen nacht toonde Hillary zich op zijn ‘Clinton’s’ nog zeer strijdvaardig. Of zij zojuist in New Hampshire had gewonnen, in plaats van Sanders. ,,Wij zullen tot aan het einde blijven vechten voor elke stem in dit land,'' zo was haar vurige commentaar. Met een uiteraard juichende Bill Clinton of hij (en niet zij) de Super Bowl had gewonnen. De Amerikaanse voorverkiezingen blijven in dit kader een verwerpelijke vertoning van de firma ‘List en Bedrog.’
Godzijdank met als grote uitzondering: Bernie Sanders. En zo blijft het aldaar gelukkig nog ‘a long way to Tipperary!
(De eerst volgende etappe in deze race is op zaterdag 20 februari in Nevada en in South Carolina. Interessant en echt spannend voor de verschillende kandidaten van de twee partijen gaat het pas worden op 1 maart, de zogenaamde ‘Super Tuesday’ waarin zo’n negen tot twaalf Amerikaanse staten tegelijk aan het woord komen).
.gif)
