Verbinding

15 april 2019 door Kees Versteeg

Een van de opmerkelijkste beelden in Rotterdam is dat van Rigardus Rijnhout, bijgenaamd De Reus van Rotterdam (1922-1959). Het beeld staat in het wijkpark van het Oude Westen. Rigardus was 2 meter en 38 centimeter lang, woog 230 kilo en had schoenmaat 62. Het beeld is gemaakt door Herman Lamers.

Rigardus was zo lang vanwege een groeistoornis. Tijdens zijn leven viel hem veel spot en hoon ten deel. In eerste instantie denk je: is het niet raar om iemand te eren met een beeld vanwege een groeistoornis? Verdienen gebochelden en zware obesitaspatiënten dan ook niet een beeld? Maar er zit een eerlijk sentiment achter. Het is een uiting van volks mededogen voor degenen die afwijken. Het toont respect. Tolerantie. Het compenseert ook ons schaamtegevoel vanwege onze spotternijen.

Is het kunst? Figuratiever krijg je het niet, denk ik. De maker heeft er niet zijn oor voor hoeven af te snijden. Het is levensecht in de overtreffende trap. Ik heb er een nieuw woord voor verzonnen: Figurativissimo. Het is kunst die contact zoekt met het volk. Niets mis mee, met kunst die de zwakkeren bescherming biedt. Die compassie toont. Nu nog een politiek verzinnen die compassie toont met kunstenaars. Als die op hun beurt nu eens soft-abstract gingen, een traan in hun abstracte werken durfden te verwerken, wie weet hebben we dan zomaar ineens die derde stadsbrug.