Trumps Tarieven, China en het Comparatief Voordeel
-L.jpg)
Onlangs kondigde Donald Trump, als onderdeel van zijn hernieuwde campagne voor economische heropleving, een nieuwe reeks importtarieven aan op Chinese goederen en die van 184 andere landen in de wereld. Deze keer gaat het om een algemene heffing van 10% en hogere heffingen op onder meer de EU, diverse Afrikaanse en Aziatische landen en op China. Met dat laatste land stijgt de invoerheffing tot 54% op een breed scala aan producten, van elektronica tot textiel.
Het doel is duidelijk: het verminderen van de afhankelijkheid van China, het terughalen van productie naar de VS, en het "straffen" van China en andere landen voor vermeende oneerlijke handelspraktijken en industriële spionage. In het geval van China kunnen we dat 'vermeend' voor een belangrijk deel weglaten. Maar wat betekenen deze tarieven vanuit het perspectief van het comparatief voordeel?
Specialisatie per land
Volgens de theorie van comparatief voordeel loont het voor landen om zich te specialiseren in goederen die ze relatief efficiënter kunnen produceren. Handel stelt beide partijen in staat om daarvan te profiteren. China heeft een comparatief voordeel in arbeidsintensieve productie, mede dankzij schaalvoordelen, infrastructuur en lagere loonkosten. De VS, daarentegen, zijn relatief beter in technologische innovatie en hoogwaardige dienstverlening.
De tarieven van maart 2025 zetten dit model onder druk. Door Chinese goederen kunstmatig duurder te maken, worden Amerikaanse consumenten geconfronteerd met hogere prijzen. Bedrijven die afhankelijk zijn van Chinese onderdelen krijgen te maken met stijgende kosten, wat hun concurrentiekracht op de wereldmarkt ondermijnt. Hoewel sommige binnenlandse producenten tijdelijk voordeel hebben, gaat dit vaak ten koste van het bredere economische belang.
Toen Trump woensdag 2 april zijn tarieven aankondigde zei hij ' Our country and its taxpayers have been ripped off for more than 50 years,' doelend op andere landen die geprofiteerd zouden hebben van de VS. Dat is waar maar de VS heeft in die tijd veel meer geprofiteerd van al die andere landen dan omgekeerd. De inkomens gerekend per hoofd van de bevolking in VS zijn de laatste decennia exponentieel gegroeid. (Intussen heeft China een enorme inhaalslag gemaakt op de rest van de wereld, maar ligt dankzij de groeispurt van de VS nog steeds ver achter bij de VS). Meer dan 70% van de VS economie bestaat uit diensten, Trumps tarieven gaan tot nu toe alleen over goederen. En juist daar met hun tech- en digitale industrie heeft de VS een grote voorsprong. In het (simplistische) verhaal van Trump gaat het alleen over goederen, met name staal en de autoindustrie. |
Vergeldingsmaatregelen
Bovendien roept dit beleid vergeldingsmaatregelen op. China had eerder al gereageerd met tegenheffingen op Amerikaanse landbouwproducten en technologie, wat Amerikaanse exporteurs direct treft. Nu is daar een nieuwe tegenheffing van 34% bovenop gekomen. Dit leidt tot een verlies aan efficiëntie aan beide zijden — precies wat de theorie van comparatief voordeel voorspelt wanneer vrije handel wordt belemmerd.
In plaats van te focussen op tarieven, zou Amerika haar comparatief voordeel moeten versterken via onderwijs, infrastructuur en technologische innovatie. Door daarin te investeren, kan de VS haar concurrentiepositie verduurzamen zonder de wereldhandel te verstoren.
Kortom, de tarieven van april 2025 illustreren opnieuw het spanningsveld tussen politieke retoriek en economische realiteit. Het comparatief voordeel blijft een krachtig argument vóór vrije handel, ook — of juist — in tijden van geopolitieke rivaliteit.
Grafiek die een beroemd voorbeeld van Ricardo laat zien:
In geval I (ruiten) besteedt elk land 3600 uur aan de productie van een mengsel van stof en wijn. In geval II (vierkanten) specialiseert elk land zich in zijn comparatieve voordeel, wat resulteert in een grotere totale productie van beide landen.
Dit model kan je doorzetten naar modellen met een veelvoud aan landen.
--Foto-Defensie-S.jpg)
-S.jpg)
