Foute feestdagen

16 april 2022 door Corry Gryn
Foute feestdagen
Foto eva elijas px

Aankomend weekend is het Pasen. Weet niet hoe het met u is, maar ik heb eigenlijk een enorme bloedhekel aan de feestdagen. Ik zal het u uitleggen. Met zulke dagen wordt er ruim van te voren al geadverteerd door de diverse grootgrutters, bakkers en slagers. Met de meest heerlijke dingen.

Kijk, en dáár zit ‘m nu juist de kneep! Zit je kwijlend naar de reclame op tv te kijken, begint er zo’n venijnig stemmetje in je hoofd te praten. “Dat mág jij niet. Is niet goed voor je! Denk aan je gewicht.”. Jaja, ik wéet het, maar mag ik alstublieft effe watertanden?

Want wat komt er allemaal niet voorbij?

Zoals daar zijn: Kerst-,Paas- en Pinksterbroden, vol met de meest heerlijke ingrediënten. Krenten, rozijnen en van die vreselijk lekkere amandelspijs. Een bom van koolhydraten. Na twee van zulke sneden brood, met echte boter natuurlijk, moet je direct aan de vetafbrekende pillen, anders kost het je een kledingmaat binnen het tijdsbestek van twee dagen.

Vervolgens de salades. Huzaren-, zalm- en rundvleessalades bedekt onder een laag mayo van heb ik jou daar. Als je één portie van dat spul gegeten hebt, moet je in de meeste gevallen acuut naar de Rennies grijpen, want, zeker als je van mijn leeftijd of nóg ouder bent, kan onze spijsvertering dat niet meer zo best aan. Zeker niet als je bij de, al dan niet ‘Irish’, koffie ook nog eens vreselijk aan het gebak bent geweest.

Komen we aan het hoofdgerecht. Nu zijn vlees en groenten geen probleem als je op gewicht wil blijven, maar juist de dingen die het extra lekker maken. Aardappelen, rijst, pasta. Om nog maar te zwijgen over de diverse sauzen. Juist díe plakken direct op de plekken vast waar je ze absoluut niet hebben wil!

Terwijl ik dit zit te schrijven, zou ik welhaast een moord doen voor een vol bord eigengemaakte spaghetti Bolognese met alles erop en eraan. Maar vooral ook met héél veel kaas! En shoot; wéér dat venijnige stemmetje…

Zit me tegenwoordig al schuldig te voelen als ik eens een broodje kaas eet. Volvette echte boerenkaas, niet die plakken stopverf van de super. Dan doe ik wel een volkorenbroodje, maar geen meergranen. Dat kostte me een paar jaar geleden bijna een kies. Volgens mij hebben daar steentjes ingezeten: mijn kies spleet pardoes in twee stukken. Gelukkig een goede tandarts achter de hand die het zaakje keurig gerepareerd heeft. Ben vergeten een schadeclaim in te dienen bij de bakker waar ik dat vermaledijde broodje had gekocht.

Maar terug naar het Feestdagenmenu. We waren aanbeland bij het toetje.

In de meeste gevallen is het toetje in werkelijkheid een Toet! Met Hoofdletter! Want laten we eerlijk wezen: na zo’n feestdiner gaan we niet massaal aan een schaaltje yoghurt, toch? Of een bescheiden bakkie vla. Nee, er komt minstens een gigantische pudding op tafel, met slagroom en vruchtensaus, bomvol suiker. In het ergste geval een ijstaart met slagroom. Dat zijn een soort van tijdbommen. Denk je in eerste instantie dat dat kleine stukje geen kwaad kan, drie dagen later merk je ineens tot je ontzetting dat de rits van je rok of broek nèt niet meer lekker dicht gaat.

Dan denk je :”Shit! Dat was dat stukje ijstaart! Dóm van me! Had ik maar ‘nee’ gezegd. Maar ja, té laat! Dat wordt weer zes weken low carb kanen!

Gaan we verder met de after diner party. Hierbij komen achtereenvolgens acte de presence geven: de kaasplank, de borrel, de borrelhapjes en later op de avond vaak ook nog al die verschrikkelijke dikmakers uit de frituurpan.

Als je het goed beschouwt zijn die feestdagen een gevaar voor de volksgezondheid. En dan moet je ontzettend sterk in je schoenen staan  wil je niet na die dagen de weegschaal weg zien rennen als je op hem afkomt.

En nu is het dus bijna Pasen. Zie er als een berg tegenop! Ik ga ’s avonds maar boodschappen doen. Ten eerste zijn dan de meest gevaarlijke etenswaren uitverkocht, en ten tweede zie ik dan tenminste niet wat een ander allemaal in z’n kar mikt.

Denk dat ik het maar gewoon bij  snert hou, of boerenkoolstamppot. En dan hoor ik u zeggen:”Maar daar zitten óók koolhydraten in!”. Ja, dat weet ik, maar die twee gerechten vullen zó, dat je daarna echt geen trek meer hebt in een toetje, borrelhapje of kaasplankje.

Waar ik me dan wèl aan bezondig is drank. Bier of wijn bij het eten, dat hoort gewoon bij mij. Heb ik al die tijd ook geen dag laten staan. Maar met Pasen komt er daarna ook nog een goede whisky. Bain’s, een Zuid-Afrikaanse whisky, single grain. Die kost een paar centen, maar ach, een mens mag wel wát met de feestdagen, niet waar?                                                                                                                                             

Over de columnist

Corry Gryn

Corry Gryn (Sliedrecht 1963) is columnist bij V&M. Ze werkt tevens als drogist in Sliedrecht, houdt van muziek -van rock tot opera- en is gek op dieren.

Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
22 mrt
Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
Haarza(a)kje
09 mrt
Haarza(a)kje
'Ouder uit wie het kind geboren is,' wat is dat?
06 mrt
'Ouder uit wie het kind geboren is,' wat is dat?
Roodkapje voor komende generaties
04 mrt
Roodkapje voor komende generaties
De “maareh-methode” van Den Haag
02 mrt
De “maareh-methode” van Den Haag
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.