'Scenes and Squares' Heske de Vries --- 'time at sea (...)' Peter Redert

'Scenes and Squares' 
Heske de Vries 

'time at sea (...)'
Peter Redert

21 maart tot en met 18 april 2021
 
Neem contact op om een afspraak te maken om de tentoonstellingen te bezoeken.

Heske de Vries laat zich in haar schilderijen en tekeningen verwonderen door schijnbaar onbeduidende voorwerpen en alledaagse gebeurtenissen. Een straatgezicht vol zonlicht, een diffuus landschap, een verlaten interieur of een bord met kersen met een vrouwenhand zijn aanleiding tot het schilderen van veelal kleine, intieme werken waar voor de kijker veel in te ontdekken valt. 
 
Er is met aandacht geschilderd, het onderwerp en de uitwerking zijn doorvoeld. De ruimte is genuanceerd weergegeven en het kleurenpalet is subtiel en met precisie gekozen. Het zijn – volgens De Vries – metaforen voor kwetsbaarheid, verstilling, eenzaamheid en schoonheid.
 
Heske: ‘Ik werk vrij snel, het moet meteen goed zijn, de juiste draai moet gemaakt worden, anders begin ik opnieuw. Net zolang tot ik gevonden heb, waar ik naar zocht: het wonderlijke en kwetsbare van de alledaagse dingen om ons heen.
Een dikke, platte kwast waarmee ik de verf over het doek laat vloeien. En een dunne, puntige kwast om het onderwerp naar voren te laten komen, helpen mij om daar zo dicht mogelijk bij te komen.’
 
Bepaalde onderwerpen vragen een diepere gelaagdheid en huid, zoals de oesters, schelpen en bloemen. Andere onderwerpen zoals haar prachtige lichte en weidse pleinen met voortbewegende mensenstipjes, schildert ze ijl, gewichtloos en leeg, waardoor ze escapistisch worden. Het kunnen allerlei werkelijkheden zijn; je kunt er zelf één kiezen, waar je je als kijker het prettigst bij voelt.
 
(met dank aan Jona van Zetten voor enkele tekstfragmenten)

Natuur en kunst kunnen je een gevoel geven boven jezelf uit te stijgen, zodat je loskomt van je dagelijkse gedoe en tot rust komt. Je gedachten staan stil; je ‘bent’ er alleen nog maar. Net als golven die niets afbeelden of verkondigen, ze zijn er alleen maar. Deze ervaring zou je de meditatieve functie van kunst kunnen noemen.
 
Op de schilderijen van Peter Redert zien we een verre wereld die niet meer bestaat. We zien de interpretatie van het geheugen van een bevroren moment. De scherpte van de werkelijkheid is vervaagd bij alle reizen in de tijd. De realiteit waar Redert weer op stuit heeft dan iets van een verrassende vondst, die je toch ook weer bekend voorkomt. 
 
Het is het standpunt van een fotograaf die als geen ander in staat is die ene seconde voor de eeuwigheid vast te leggen; het moment te ‘bevriezen' in de tijd. Aan die bijzondere kwaliteit van de fotografie kan de schilder dan weer zijn unieke handschrift toevoegen; op het schilderij zien we de interpretatie van het geheugen van dat moment.

Peter Redert bouwt zijn schilderijen laag voor laag op. Eén laag wordt met een roller aangebracht, terwijl de volgende is geschilderd. Er ontstaat een beeld; een voorstelling die het niet altijd verdient bewaard te worden. Vervolgens wordt er dan vaak weer een laag over gerold. Etc. Er is sprake van een ‘sandwichtechniek'. De doeken maken daardoor een doorwerkte en doorleefde indruk met geheimzinnige verhalen in zich bergend.
 
We zien verstilde minitafereeltjes. Beelden van illusies, samengebalde verhalen en herinneringen. Gevisualiseerde plekken en voorwerpen uit het verleden, waar Redert de herinneringen aan heeft weten te ontfutselen en die je altijd zou willen blijven koesteren, als voorzichtig gevangen vlinders uit je jeugd.