Promoveer Omtzigt niet weg naar het fractieleiderschap

13 juli 2020 door Ronald Glasbergen

Pieter Omtzigt Foto site P.O. cc

Het CDA moet voorafgaand aan de lijsttrekkerverkiezingen een toestroom van nieuwe leden hebben gehad. Een vriendin van links (Partij voor de Dieren) werd vlak ervoor lid van het CDA , een vriend van rechts (PVV) ook. Ze wilden beiden Omtzigt stemmen. Kwamen er net te laat achter dat je om mee te mogen stemmen minstens acht weken lid moet zijn. Goeie nieuwe leden, maar helaas voor ’t CDA waarschijnlijk niet lang lid meer.

In de race om het lijstaanvoerderschap lagen tot dit weekend Hugo de Jonge (1977) , Mona Keijzer (1968) en Pieter Omtzigt (1974)  in de race.  Bij de eerste stemronde van leden van het CDA won niemand meer dan 50%  en viel Mona Keijzer af. Maar zij was niet de reden van nieuwe leden van links en rechts, nee dat was Pieter Omtzigt. Voorbeeldig en erudiet parlementair terriër, met zoals dat hoort eigenwijze standpunten zoals het in 2013 al opkomen vor de Christenen in Syrië die in de door de door westerse en regionale mogendheden gevoede burgeroorlog het slachtoffer werden.

Hugo de Jonge Foto cc

Born to be 

Maar die steun uit rechtse en linkse hoek doet ook iets anders. Mocht Omtzigt dadelijk winnen dan wordt een uitstekend Kamerlid weggepromoveerd naar het fractieleiderschap waar hij zich met generieke zaken zal moeten bezigheden. Weg terriër, weg waakhond, weg scherpte. De Jonge daarentegen is welhaast geboren bestuurder. Wethouder in Rotterdam, niet te gek veel profiel behalve dan zijn schoenen. Prima om hem een tijdje in de voetsporen van Heerma, Buma en Verhagen te laten treden. Misschien schopt hij het nog eens tot premier. Hij is elf jaar jonger dan Mark Rutte (1967) , die op zijn beurt in andere voetsporen aan het treden is, in die van mensen als Drees en Lubbers, langzittende premiers met goed ontwikkelde zin voor politiek en de stem van ’t volk.

 Mona Keijzer Foto Femke Teussink cc

Omtzigt, De Keizer, De Jonge, het zijn - of als u dit wat later leest- waren, de presidentsverkiezingen niet. Het gaat wel om de lijstaanvoerder en straks het boegbeeld van de partij die als erfgenaam van drie grote confessionele partijen lange tijd de grootste partij was of zelfs de meerderheid van Nederland vertegenwoordigde. Een partij die blijkens haar verkiezingsleus ‘Voor een land dat we door willen geven’  - wie wil dat nou niet-  opnieuw  het ‘grote midden’ zoekt.

't Religieus Appèl

De C van CDA, ‘het geloof’ als politieke inzet is voor veel stemmers een minder grote factor, tegelijk heeft de partij groeimogelijkheden bij gelovigen van andere origine. Als ‘gemeenschapszin, rentmeesterschap en zorg voor naasten’ kernwaarden zijn, mag ‘Christendemocratie’ voor veel aanhangers van het confessionele midden net zo goed ‘Geloofsdemocratie’ betekenen. Islamdemocratie (mijn vriend van de PVV zal wel in de lach schieten), Hindoedemocratie, Boeddademocratie, En nee,  je mag ze niet afkorten dat 'demos' van het hele volk is echt belangrijk.

Sigrid Kaag

Even terug naar het wegpromoveren. D66 heeft er ook zo eentje Sigrid Kaag, ook net als Omtzigt, zo’n buitengewoon politiek talent. Haar talent is met haar bergen buitenlandse en VN ervaring is niet helemaal van dezelfde orde . Ze wil premier worden, een lofwaardig streven en ze zal ongetwijfeld Nederland’s belang  uitstekend in het buitenland verdedigen. Maar precies daar liggen ook haar grote talenten. Minister van buitenlandse zaken, hoofd van een internationale organisatie of missie. Intussen moet ze als potentieel fractieleider van D66 in de Tweede Kamer maar afwachten of het lukt D66 zo groot te maken dat ze premier kan worden. Maar goed hier stopt de politieke speculatie en keren we terug naar Omtzigt.

Ander werk

Uitstekend wat hij doet, waren er nog maar twintig Omtzigt's. Als je ze maar niet weg promoveert. Fractie- of partijleider zijn is echt ander werk, dan het kritisch onderzoekende terriër zijn in de Tweede Kamer. Als Omtzigt wint raken we hem daar kwijt. En voor de lichting van 1974 komen er zeker nieuwe kansen.