Het Verzet (4)

03 december 2008 door de Redactie

Gewapend met spandoeken en al afgelopen zaterdag met een bus vol demonstranten naar het Haagse Malieveld gereden. Niet zo zeer om te strijden tegen het rookverbod, maar voor het behoud van de bruine kroeg. Ons stamcafé!

De bus bestond uit zo’n 30 stamgasten van lokaal café Centraal in de Rotterdamse Zwartjanstraat. Ook met enkele kroeggangers van café Campagne uit de naburige Teilingerstraat. De stemming zat er bij het vertrek goed in. Er werd gezongen en met spandoeken gezwaaid.
Met teksten als: ‘Mijn kroeg is mijn kerk’. En: ‘De schoorsteen moet roken’. En: ‘Klink klare onzin’. Onschuldige slogans eigenlijk die toch de saamhorigheid moesten vertegenwoordigen. In de buurt van Den Haag tientallen van dergelijke bussen tegen gekomen, allemaal naar elkaar zwaaiend. Met of zonder spandoeken.

Voor de rest zag het zwart van politie-agenten met gele vesten. Politie te paard, politiefuiken en op de achtergrond blauwe ME-bussen. Hoezo Nederland politiestaat?!
Het begon al goed bij de eerste politiefuik. We worden staande gehouden voor een spandoekeninspectie. De stokken die de doeken omhoog hielden moesten er af. ,,Gevaarlijke wapens’’, aldus de hoofdpolitieman met goud op z’n pet. ,,Die stokken zijn te dik en kunnen als slagwapens worden gebruikt’’, vervolgt hij bloed serieus tot onze stomme verbazing.
Soebatten helpt verder niet. Of de stokken van onze mooie spandoeken af, anders komen we het Malieveld niet op. Eigenlijk is het slechts 50 meter via het zebrapad, maar de politie heeft de zaak dusdanig afgezet dat we nog een kilometer moeten omlopen. Als we gearriveerd zijn tellen wij al gauw zo’n 5.000 demonstranten. Het is koud en guur, na een uurtje demonstreren beginnen we te verkleumen. Maar met sprekers en muziek wordt de moed er in gehouden.

Wat onbegrijpelijk is van de actie ‘Red de Kleine Horeca’, is dat er nergens versnaperingen te verkrijgen zijn. Geen warme erwtensoep, geen koffie, geen chocolademelk, laat staan een neutje. Na twee uur houden we het voor gezien.

In de bus terug naar Rotterdam zegt Frans van café Centraal: ,,Wat een toestand met die stokken van die spandoeken, hè. Als ik twee pistolen onder mijn colbertje had, was ik zo maar doorgelopen!’’