‘De palingboer’
Café Timmer aan de Oude Binnenweg wordt zo langzamerhand het meest bizarre stamcafeetje van heel Rotterdam. Nooit muziek in de tent, geen gokkasten en een bijzonder oude klantenkring. Zo oud zelfs, dat op de talloze foto’s aan de caféwanden er nu meer dode stamgasten staan afgebeeld, dan levenden. Met bij iedere foto de talloze anekdoten uit het verleden en heel soms nog uit het heden.
Na de crematie vorige week van ‘erelid’ Lex van Stekelenburg (77), zeker 40 jaar stamgast,gonsde het in Timmer wederom van de verhalen.
‘Goudvink’
Zo komt er op een goede dag een vreemde eend in de bijt. Niemand van de vaste klantenkring had hem ooit gezien of gehoord. Het bleek een zogenaamde ‘goudvink’ te zijn, een vijftiger in witte stofjas. Hij gaat brutaal aan het hoofd van de bar staan en bestelt een ‘Kopstoot’. Geen bier met borrel, maar een kelk met whisky. De man is behalve goedlachs, ook uitermate goedgeefs.
,,Doe hier nog wat van mij,’’ wijst hij met het bekende vingertje naar de kop van de bar. Zeker een tiental stamgasten proost met deze nieuwe ‘Popi Jopie’ mee. Voor hem zelf wederom bier met whisky en ,,doe nog een rondje voor de hele zaak!’’
Barvrouw Lenie was vanzelfsprekend bijzonder gelukkig met deze ‘goudvink’ in haar zaak.
,,En wat doet meneer zoal?’’ vroeg vaste stamgast Karel. De man veegt het bierschuim van zijn mond en zegt: ,,Ik ben Guus, bijgenaamd Geluk.’’ En vervolgens weer naar Lenie: ,,Doe hier nog maar wat van mij.’’ Hij trekt vervolgens zijn witte stofjas recht en zegt: ,,Ik zit in de vishandel.’’
Dit zei hij met zoveel stemkracht dat iedereen het hoorde. Na een kleine stilte voegde hij hieraan toe: ,,Heb nog paling in de aanbieding. Tien euro per pond.’’
Voor velen kennelijk een koopje. Meteen gingen er aan de bar zes vingers in de lucht met: ,,Doe mij maar een pondje.’’
De visboer liet zich dit geen tweede keer zeggen. ,,Ben zo terug, mijn bestelwagen staat hier achter. Dus zes keer paling hè?!’’ zo voegde hij er nadrukkelijk aan toe.
,,Hoor ik paling voor een tientje,’’ roept bardame Lenie tussen het geroezemoes door. ,,Doe mij ook zo’n pondje.’’
De visboer loopt nu handenwrijvend de zaak uit en herhaalt bij de cafédeur voor de zekerheid: ,,Dus zeven keer paling, hè.’’
Na tien minuten was hij nog niet terug.
Na een uur ook niet.
Op de bon van Lenie staat nog 78 euro. Niemand van ons heeft deze ‘visboer’ ooit nog teruggezien.
.gif)
