‘Tuut, tuut, tuut…’

29 januari 2013 door Jim Postma
‘Tuut, tuut, tuut…’

Waar zijn de tijden gebleven van die ouderwetse PTT toen er praktisch geen brief verkeerd werd bezorgd.
Nu gebeurt dit om de haverklap.

Hoe sterk verlang ik terug naar die ó zo betrouwbare Nederlandse Spoorwegen (NS). Haast elke trein liep op tijd. Fyra’s bestonden niet.
Als je bij de NS werkte of bij de PTT was je trots op je werkgever. En je werkgever was trots op jou. Je werd er goed voor beloond. Tot aan je pensioen bleef je trouw aan jouw ‘baas’.
Geen zorgen voor morgen!
Hoe anders is dit nu.

Terwijl de werkloosheid omhoog giert krijg je verzekeringsmaatschappijen, energiebedrijven, banken en overheidsinstellingen niet, of amper aan de lijn.
Met de dag wordt het erger. Eindeloze telefoonfiles met: ,,Een ogenblik geduld alstublieft. Er zijn ‘tig’ wachtenden voor u.’’
Of die irritante keuzemenu’s . Om gek van te worden. En daar durven ze nog ijskoud een dubbeltje of meer per minuut voor te rekenen. Intussen zit je jezelf op te vreten.
‘Klantenservice’ noemen ze dat!
Waar is de gouden tijd gebleven dat je onmiddellijk een telefonist aan de lijn kreeg zonder poespas?

Recentelijk moest ik een afspraak maken met mijn huisarts (huisartsenpraktijk van meerdere doktoren). Na haast tien minuten luisteren naar een oersaai bandje hoorde ik tuut, tuut, tuut...
Kon ik weer opnieuw beginnen.
,,We hebben het zo druk!’’ luidde later het excuus.
Een week later belde ik naar de afdeling cardiologie van het Sint Franciscusziekenhuis. Bij de centrale werd ik reeds gewaarschuwd: ,,Er zijn zieken op de afdeling, het kan een tijdje duren.’’
,,Heeft u daar dan geen vervangers voor,’’ vroeg ik naïef. ,,Nee,’’ zei de telefoniste uitermate vriendelijk, ,,daar hebben wij helaas geen personeel voor!’’

Vervolgens doorverbonden naar de betrokken afdeling cardiologie, voor het nakijken van je rikketik: ,,Al onze medewerkers zijn bezet,’’ hoorde je soms vijftien minuten lang.
Toen gaf ik het op.
Teruggebeld naar de centrale van St. Franciscus: ,,Helaas, meneer. En als het niet al te dringend is belt u morgen maar terug.’’

Met bonzend hart bleef ik achter.

 

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.