Vanaf nu is delfshaven een werkwoord

De deelgemeenten zijn verleden tijd. Rotterdam had veertien deelgemeenten met in totaal 272 deelraadsleden en 49 bestuurders. Met het verdwijnen van de deelgemeenten vermindert het aantal politieke ambtsdragers in Rotterdam substantieel. De opheffing van de deelgemeenten is bij de gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart 2014 gerealiseerd. Dat brengt Nico Haasbroek tot de volgende ontboezeming.
Ik delfshaven, jij delfshavent, zij delfshavent, wij delfshaven!
Ik zal delfshaven.
Dat klinkt al beter.
Of: Wij zijn bij de verkiezingen zwaar gedelfshavend.
Het werkwoord gaat betekenen dat wij actief bepalen wat er met Delfshaven gaat gebeuren.
Wij gaan vanaf nu enorm delfshaven. Ja, wij delfshaven(en) wat af. Wat ik u brom.
Vanaf nu wordt dit werkwoord op alle lagere scholen in ons stadsdeel officieel onderwezen.
De gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart blonken weer uit in totale oude politiek.
Alsof het om Den Haag ging. Nee, het ging om Rotterdam.
En wederom kregen de niet-stemmers weer de schuld (In Delfshaven was het opkomstpercentage slechts 39,9 procent) in plaats van dat de oude politici ons bijeen roepen, zich verontschuldigen voor het gevoerde beleid en ons vragen: ,,Wat kunnen we beter doen? Wat willen jullie (na jaren te zijn opgedraaid voor een crisis die voor 99 procent niet door jullie is veroorzaakt)? Wat zijn jullie plannen? Hoeveel budget heb je nodig?"
Nieuwe politiek
Wij? Wij zijn van de nieuwe politiek. ‘Wij delfshaven’. Wij hebben twee zetels bemachtigd, maar daarop kunnen we nu nog alleen maar beperkt adviseren.
Nu de deelgemeenten verdwijnen, hoera, kan daar nieuwe politiek voor in de plaats komen. Dat gebeurt overal ter wereld. Van Bristol tot Brazilië mogen de bewoners het heft in eigen hand nemen en stelt de overheid zich dienstbaar op. David van Reybrouck is daar mee bezig in België. Jos van der Lans schrijft er over in De Groene Amsterdammer. De stad als lab. VPRO's Tegenlicht laat er aansprekende voorbeelden van zien.
En wat doet de PvdA in Rotterdam? Die begint met gebiedscommissies. Wat een idioot woord. Het stadhuis dicteert waarmee wij ons - alleen adviserend - mogen bemoeien en daarvoor ontvangen we geoormerkte grijpstuivers.
Om deze onzin de kop in te drukken heb ik op 16 maart in wijkgebouw Pier 80 een revolutionaire peptalk gehouden. Ik schrok er zelf van.
Ideeën
Terwijl de uitgedeelde rozen van de PvdA verwelken, gaan wij een potje delfshaven. Wat houdt dat in?
1. We gaan met de bewoners in alle buurten onze ideeën, plannen en prioriteiten in kaart brengen.
2. De financiële experts onder de Delfshavenaren gaan een groot onderzoek doen om in beeld te brengen op wat voor inkomsten wij recht hebben bij een verantwoord decentraal beleid. En hoe wij zelf inkomsten kunnen genereren? Delfshaven is net zo groot als Gouda waar de begrotingsomvang rond de € 250 miljoen schommelt. Hoeveel is 1/8 van 4,4 miljard? (inwoners Delfshaven en begroting Rotterdam)
3. We nemen de tijd om in het kader van de nieuwe politiek een nieuw democratisch wijkmodel (van beneden naar boven) te ontwikkelen, waarvoor we vervolgens gaan knokken.
Het nieuwe werkwoord ‘delfshaven’ betekent dat wij actief gaan bepalen wat er in Delfshaven gaat gebeuren.
Ik delfshaven, u delfshavent, wij delfshaven!
Went het al een beetje?
Nico Haasbroek