Lof der Zotheidspeld voor Inez Weski
Het comité ‘Erasmus, icoon van Rotterdam’ had daartoe een bijeenkomst in de Burgerzaal van het Stadhuis belegd.
Voorafgaand aan de uitreiking van de Lof der Zotheidspeld was een interessant voorprogramma.
Leerlingen van de Augustinusschool, een school voor lager onderwijs, vertelden over hun optreden als ‘conflictmediatoren’. Zij hadden een training gehad hoe ze conflicten op school geweldloos konden beëindigen.
Een geslaagd experiment, dat hopelijk tot alle lagere scholen wordt uitgebreid.
Pierre Baylecheque
Vervolgens trad wethouder Onderwijs Hugo de Jonge naar voren om mr Inez Weski de Lof der Zotheidspeld op te spelden en de Pierre Baylecheque te overhandigen.
Hierna benutte de gefêteerde haar dankwoord om de noodklok te luiden over de verslechterende toestand waarin onze rechtstaat verkeert.
Zij volgde daarin in grote lijnen het betoog, dat zij op papier heeft gezet in haar recent verschenen boek ‘ De jacht op het recht. Over de advocaat en de rest van de wereld’ (Querido, Amsterdam, 2014)
Mij trof natuurlijk in het bijzonder haar rake schets van haar tijd als studente, begin jaren zeventig, aan de rechtenfaculteit van de NEH, halverwege haar studie om- getoverd tot Erasmusuniversiteit.
Uiteraard, omdat ikzelf daar toen een net beginnend docent Strafrecht & Criminologie was herinner ik mij Inez en haar zus Miriam dan ook heel goed. Want beiden vielen op, niet alleen door hun gevoel voor humor, maar vooral door hun grote rechtvaardigheidsgevoel. Ze studeerde niet zomaar rechten.
Het was de tijd van de oprichting van de Rechtswinkel en de Coornhertliga, de vereniging tot strafrechthervorming, etc.
Inez had overigens toen nog niet haar huidige ‘gothic’ uiterlijk.) (,,Vindt u mijn uiterlijke vreemd? Probeer het ook eens!’’).
Zelf omschrijft ze die tijd als volgt:
‘Het was de tijd van de harige, kleurig geborduurde Afghanenjas, gemaakt zoals die rook, van een recent geslachte en gelooide geitenhuid, vergezeld door plateauzolen, heupbroeken in meerdere kleuren en drang om niet alleen de rechten van de verdachte en die van de burger, maar ook het haar van bijna de gehele bevolking vrij te laten groeien...’
En: ‘De studie rechten was zeker in Rotterdam helemaal gericht op het vormen van nieuwe waarborgen voor de verdachte, het bespreken van diens isolement, het bevorderen van de mogelijkheid dat een verdediging ook daadwerkelijk een verdediging kon voeren. Voorlopige hechtenis moest een horizon hebben, mensenrechten bestonden daadwerkelijk en werden vertaald in geldend recht.’
Gedreven
Inez Weski bracht haar betoog in de Burgerzaal met dezelfde gedrevenheid als waarmee ze haar pleidooien voor rechtbanken pleegt te houden. Het werd weer eens heel duidelijk waarom ze zozeer door Officieren van Justitie als tegenstandster gevreesd wordt. Onlangs nog trachtte Sven Kockelmann op tv in zijn 'Oog in oog'- interviewprogramma haar pootje te lichten. Het liep slecht met hem af.
Ongewild moest ik denken aan twee ander ‘powerwomen’. Pauline De Meer Mohr en Neelie Kroes, een tweetal dames waarvan ik heel wat minder gecharmeerd ben dan van Inez en Miriam Weski. Laat dat duidelijk zijn.
De Meer Mohr is immers de Voorzitter van het College van Bestuur van de Erasmusuniversiteit en onder haar autoritaire leiding, weinig passend voor een lid van D66, is deze wetenschappelijke onderwijsinstelling bezig ten gronde te gaan. Economie is 'Reaganomics' geworden. De rechtenfaculteit is rechtser dan ooit. En de medische faculteit likt zijn wonden na de affaire Polderman.
En bovenal, met Erasmus’ geest van humaniteit heeft de huidige Erasmusuniversiteit niets van doen.
Al eerder heb ik betoogd dat het een zaak van eenvoudige eerlijkheid zou zijn als men de naam Erasmus zou laten vallen. Maar R.U.R (Rijksuniversiteit Rotterdam) kan niet, omdat de Chinezen dat uitspreken als LUL, en de RUR is tegenwoordig geparenteerd aan een Chinese universiteit.
Hoe zou dan wel de nieuwe naam moeten luiden?
Het kwartje viel bij mij, toen ik laatst De Meer Mohr (‘Meer Mohr? …. Minder! Minder!) aan Neelie Kroes de bekendste alumna (afgestudeerde) van de RUR (toen nog NEH), de biografie van de laatste zag overhandigen.
NEELIE KROES-universiteit natuurlijk!
Zou gelijk óók iets afdoen aan de ergerlijke misstand, dat Rotterdam zijn vrouwen niet weet te eren.
In het beeldenbeleid van onze stad zijn vrouwen of slechts als symbool aanwezig de Maagd van Holland, Vrouwe Fortuna op het Weena, etc. of …helemaal niet!
En het beeld van koningin Wilhelmina bij Het Park ter hoogte van de Ballentent dan?
Koningen Wilhelmina is naar mijn beste weten geen Rotterdamse.
Zelfs de befaamde Kaat Mossel heeft geen beeld in Rotterdam.
En laatst nog meende men de schrijfster Anna Blaman te eren met… een afbeelding van haar motorfiets.
In Amsterdam bereidt men thans de plaatsing van een beeld voor Harry Mulisch voor. Grote hilariteit zou zeker aldaar ontstaan als bij de onthulling blijkt, dat men slechts … de pijp van Harry Mulisch heeft afgebeeld (‘Ceci, ce n’est pas une pipe!’)
Maar bij ons in Rotterdam…
Dus Neelie Kroes-universiteit dan maar, want het neoliberale Thatcher-denken aan de RUR past precies bij de zojuist afgetreden Eurocommissaris.
En het is zaak, dat de vlag de lading dekt, zeker in een havenstad.
.gif)
