Rechten & Plichten 14 over erfrecht

21 september 2015 door Hans Roodenburg

Op het moment van zijn overlijden moet zijn bezit of netto vermogen worden bepaald dat na aftrek van de vordering van de kinderen moet worden verdeeld onder de erfgenamen (alle kinderen dus). In uw vraag spreekt u wantrouwen uit naar de oudste dochter die na het intrekken mogelijk haar vermogen combineert met dat van haar vader. Toch moeten hoe dan ook die vermogens uit elkaar worden gehouden. Als zij duidelijk de bedoeling heeft om te sjoemelen, dan heeft zij daartoe wel mogelijkheden.
Daarom zou zij eigenlijk inzicht moeten geven aan haar broers en zussen over de gezamenlijke financiële huishouding en over de vermogensontwikkeling van hun vader.
Uit ervaring weten wij dat dit niet zo gauw gebeurt. Iedereen denkt dat het wel goed zal komen, de familieband niet op het spel wordt gezet en dat als vader is overleden er wel een oplossing wordt gevonden.
Helaas, uit vele van onze brieven blijkt dat juist na overlijden van de langstlevende ouder er problemen in families kunnen ontstaan. Tot aan enorme ruzies en zelfs gerechtelijke procedures toe waardoor men elkaar niet meer wil zien. Soms lopen conflicten zo op dat men op elkaars begrafenis of crematie niet meer komt.
Wat is wijsheid? In de eerste plaats zouden schoonvader en oudste dochter een testament moeten laten opstellen als zij beiden enigszins vermogend zijn. Elke notaris kan hen (niet dus de overige familieleden!) adviseren om het op een goede en eerlijke manier te doen. Nog even los van de dagelijkse uitgaven in het huishouden van uw schoonvader en oudste dochter is dit wel een eerste vereiste.
Inzicht geven in de (jaarlijkse?) financiële handel en wandel van beiden, die één huishouden vormen, ligt dikwijls heel moeilijk. Maar zou ook al een oplossing kunnen bieden.

Voor mensen die zich normaal in de maatschappij bewegen zou dat inderdaad kunnen inhouden dat zij geen bankzaken meer kunnen regelen. Echter voor sommige mensen in verpleeg- en verzorgingshuizen worden regelingen getroffen door gemeenten voor het identificatiebewijs of door banken om vast te stellen wie zij zijn.
Van de banken komt er een persoon langs die gaat controleren of hij of zij hoort bij de betreffende bankrekening. Indien men geen geldig identificatiebewijs heeft, willen banken soms dispensatie aanvragen bij de De Nederlandsche Bank, de nationale toezichthouder op het bankverkeer.
Als blijkt dat de klant zonder identificatiebewijs al vele jaren een rekening heeft lopen, dan zal men waarschijnlijk niet aan de identificatieplicht hoeven te voldoen.
Overigens kunnen deze mensen in hun verzorgingshuis een identificatiebewijs aanvragen. Vele gemeenten hebben ambtenaren die dan in het verpleeg- en verzorgingshuis langskomen en de formaliteiten voor de aanvraag van een paspoort of identiteitsbewijs verzorgen. De mensen moeten wel zelf voor pasfoto’s zorgen.
Er zijn natuurlijk wel kosten verbonden aan de (eigenlijk wettelijk verplichte) aanvraag van een identiteitsbewijs en ook aan de pasfoto’s. Het is een omslachtige manier, maar eigenlijk zijn ook verzorgings- en verpleeghuizen verplicht een kopie van het identiteitsbewijs van hun inwoners te houden. Sommige zorgcentra gaan daar soepel mee om, zeker als het gaat om mensen die al heel veel jaren daarin verblijven.