Een ketelbinkie in krantenland (6)

11 maart 2016 door Geert-Jan Laan
Een ketelbinkie in krantenland (6)

Op naar de Witte de Withstraat

Geert-Jan vertelt: ,,De aandeelhouders waren de met de linkse beweging verwante Centrale Levensverzekering Bank en de vakcentrale Nederlands Verbond van Vakverenigingen (NVV). Omdat de protestants-christelijke krant De Rotterdammer zou gaan samenwerken met het eveneens protestants-christelijke dagblad Trouw kwam hun pand aan de Witte de Withstraat leeg te staan.

De verhuizing naar de Witte de Withstraat was overigens geen achteruitgang. In de Witte de Withstraat, maar zeker ook op de Oude Binnenweg, bevonden zich karakteristieke journalisten- en kunstenaarskroegen.De grote baas van de Nederlandse Dagblad Unie Willem Pluygers (uitgever van onder meer de NRC en het Algemeen Dagblad) zag wel wat in Het Vrije Volk. Er was al een ‘buizenpost’ vanuit het oude pand van de Rotterdammer naar de NDU-drukkerij aan de Westblaak. Daar zou Het Vrije Volk ook kunnen drukken. De andere aandeelhouder werd de Amsterdamse Perscombinatie, toen uitgever van Het Parool en de Volkskrant.

Het Vrije Volk werd een commanditaire vennootschap. Dat hield in dat de winsten direct door de nieuwe aandeelhouders konden worden afgeroomd. Verliezen moesten direct worden aangevuld. Pluygers hees Het Vrije Volk in een strak pak van voorwaarden vooral om zijn eigen ochtendblad het Algemeen Dagblad te beschermen.
De krant mocht niet als ochtendkrant verschijnen op straffe van een boete van enkele miljoenen guldens. De drukkerij produceerde 's nachts het Algemeen Dagblad, daarna in de vrij vroege ochtend Het Vrije Volk en pas veel later de NRC.

De NRC kreeg een dusdanig late sluitingstijd in de middag waardoor die krant ook de beurskoersen van die dag kon meenemen.
De verhuizing naar de Witte de Withstraat was overigens geen achteruitgang. In de Witte de Withstraat, maar zeker ook op de Oude Binnenweg, bevonden zich karakteristieke journalisten- en kunstenaarskroegen zoals De Schouw, Melief Bender, Timmer en niet te vergeten ‘Meneer Pardoel’.

De economische redactie had als chef drs. Piet Gille, bij mijn weten de eerste afgestudeerde academicus die ik in krantenland tegenkwam. Sociaal-economisch redacteur was Aad van Cortenberghe, afkomstig uit de vakbeweging.
Consumentenzaken werden gedaan door Leo Pronk. Sonja Maaskant trad ook toe. Wat later voegde de man die voor Het Rotterdams Parool de scheepstijdingen had gedaan, Hans Roodenburg zich nog bij het gezelschap.
Het ging zeker niet slecht in die beginjaren. Er werd elk jaar wel een paar miljoen gulden verdiend. Geld dat overigens direct werd afgeroomd. Later zouden we merken dat de krant geen eigen vermogen had.

Toen chef Piet Gille naar een functie buiten de journalistiek ging werd ik zijn opvolger. Het zag er allemaal florissant uit.

 

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.