Bommenleggers: Soldaten of vluchtdieren?
Er ontploffen nog steeds bommen in de Rotterdamse straten. Toch ging de aandacht verleden week uit naar een oudere zaak. Voor de rechter stond Brahim Z. bekend als aanslagenmakelaar, die volgens het OM zijn 'soldaten' de opdracht heeft gegeven twee aanslagen te plegen in Rotterdam West. Het was de bedoeling een drugscrimineel – bijnaam ¨Tupac¨ – onder druk te zetten. Die zou namelijk een grote hoeveelheid cocaïne hebben gestolen van de man door wie Brahim zelf was ingehuurd.
Vergisaanslag
De 'soldaten' vergisten zich. Of zij hadden van Brahim een verkeerd adres op gekregen. De bewoner van een huis op de Jan Kobellstraat in Bospolder werd op een haartje na doodgeschoten. Hij kon nog net op tijd wegduiken voor een kogelregen. Op het Piet Paaltjesplein werd een meneer opgeschrikt, toen er een steen door zijn ruit werd gegooid. Daarna volgde een handgranaat. Hij raakte ernstig gewond.
Het OM eiste 17 jaar tegen Brahim Z. die nu al bezig is acht jaar uit te zitten voor een andere zaak.
Deze aanslagen hebben opmerkelijke kanten. Ten eerste is daar het mengsel van zelfbedrog en zelfoverschatting dat de betrokkenen tekent. De uitvoerders noemen zich 'soldaten'. Zij vergelijken zich kennelijk met strijders in het Midden-Oosten, Palestijnse en andere guerrilleros. Soldaten! Het zijn onhandige prutsers die geen geweldsopdracht correct kunnen uitvoeren. Soldaten hebben hun leven veil voor een groter doel. De bommenleggers zijn vluchtdieren.
Prutsers en pro's
Niet alleen dat. Zij verpesten het met hun acties voor de professionals om zo te zeggen. Zij vestigen alleen maar de aandacht van het gezag op zich. Een serieuze criminele organisatie functioneert in het verborgene en vestigt zo weinig mogelijk de aandacht op zich. Wraakacties en liquidaties geschieden met chirurgische precisie. Men probeert die zoveel mogelijk te voorkomen door met de concurrentie de markt te verdelen. Daar wordt uiteindelijk iedereen rijker van.
Fruithandelaar
Dezer dagen is een boek verschenen over de beroemde zaak van Hedel. Een eerzame fruithandelaar trof in een bestelling een grote hoeveelheid cocaïne aan. Hij ging netjes naar de politie. Daarop kreeg hij sms'jes uit onbekende hoek: hem was een boete opgelegd van 1,2 miljoen euro. Als hij niet betaalde zou er een terreurcampagne volgen tegen hem, zijn familie en zijn personeelsleden. Dat gebeurde ook. Er volgde een golf van aanslagen, waarvan sommige met bijna dodelijke afloop. De dader en zijn medeplichtigen werden al snel gepakt. Het OM voegde aan het strafdossier een lijst met namen en adressen van huidige en voormalige medewerkers van de fruithandel toe, zodat de verdachte vanuit zijn cel de terreurcampagne kon laten voortzetten. Uit onderzoek bleek dat hij niets met de cocaïnesmokkel te maken had maar van de gelegenheid gebruik maakte om een grootscheepse afpersingszaak op touw te zetten. Het zou interessant zijn te weten wat men bij het drugskartel die de cocaïne daadwerkelijk had gesmokkeld, denkt over deze ongevraagde inmenging in zijn zaken. De dader is inmiddels veroordeeld en zit in de streng beveiligde gevangenis te Vught waar ook terroristen worden ondergebracht. Misschien mag hij daar wel blij om zijn.
Een eerzame fruithandelaar wordt slachtoffer cocainemaffia Foto Dungo cco
Coppola
In mijn herinnering komt nu naar boven de Cotton Club, een geniale film van Francis Ford Coppola. Die speelt in het New York van een jaar of negentig terug in een milieu waar de dienst wordt uitgemaakt door bootleggers, dranksmokkelaars. Zij staan aan het hoofd van machtige organisaties. De corrupte politie en het even omkoopbare stadsbestuur krijgen er geen vinger achter. Deze organisaties hebben wel een soort zelfreinigend vermogen, zo blijkt in de film. Als gangster Vincent – gespeeld door Nicolas Cage – te ver gaat, zich zelfstandig maakt en bij een liquidatie in de stad ook kinderen treft die op straat appels verkopen, krijgt hij in de pers de bijnaam 'Mad Dog'. Dan wordt het voor andere gangsters tijd om in te grijpen, zeker als hij er ook nog in slaagt een van de meest vooraanstaande bootleggers te gijzelen. Uiteindelijk sterft Vincent in een kogelregen. Datzelfde lot treft Dutch Schulz, leider van een machtige misdaadorganisatie, die wordt gespeeld door James Remar, als zijn gewelddadigheid te irrationeel wordt en de hele illegale drankhandel bedreigt.
Domheid en overmoed
De ene bomaanslag na de andere in Rotterdam, de talrijke vergissingen, wijzen op een gebrek aan crimineel vakmanschap bij de daders. Het is allemaal niet zo slim. Elke knal is een uitdaging aan de autoriteiten. Deze combinatie van domheid en overmoed is onbegrijpelijk.
Bekijk hier het einde van Dutch Schultz:
_2-S.jpg)
