Fake me Hard

grootschalig kunst & tec festival in AVL Mundo, Rotterdam

AVL Mundo in Rotterdam transformeert van 30 juni t/m 15 augustus in een plek waar de impact van big data, algoritmes, deepfakes en fake news op ons leven wordt geanalyseerd en binnenstebuiten gekeerd. Meer dan 40 kunstwerken, performances en debatten tonen de complexe werkelijkheid van de 21ste eeuw en bieden burgers ontsnappingsroutes. Een underground reflectie over hoe mens en tech veilig kunnen samenwerken.

FAKE ME HARD toont de verleiding en de bedreiging van een door algoritmes gekoloniseerde samenleving. Mens en technologie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar inmiddels zijn we de grip behoorlijk kwijtgeraakt. In ruil voor gemak zijn we tot grondstof en slaaf geworden van big tech. We moeten onze identiteit en bewegingsruimte opnieuw bevechten in een taal van nullen en enen die niet langer de onze is. Team human strikes back! 

De eerste 15 kunstenaars die meedoen worden vanaf nu gepresenteerd op onze vernieuwde website. Daar worden bezoekers voorbereid op hun bezoek aan een tentoonstelling die hen transformeert tot actieve burgers. Vijf verhaallijnen: Meet the Algorithms, Neon Gods, Fake Me Hard, Team Human en Under his AI leggen de complexe geleefde werkelijkheid uit zonder deze bij voorbaat te versimpelen. 

Vooraf biedt het kunstwerk Fake Me Deep van Marnix de Nijs bezoekers een kijkje achter de schermen van AI -profilering. Wat gebeurt er wanneer een algoritmisch systeem portret en persoonlijke informatie op elkaar probeert af te stemmen? Terwijl een fake identity wordt gecreëerd (check het team), zien bezoekers op de tentoonstelling hoe ze worden gecategoriseerd, geprofileerd en gestereotypeerd.

Algoritmes zijn niet zichtbaar, maar de wereld die ze creëren wel. In Viviane Komati's Valentine in Things City moeten de menselijke medewerkers van een fictief distributiecentrum zichzelf beschermen tegen hun technologische omgeving door vanuit een beveiligde kooi te werken. Komati gebruikte dezelfde kunstmatige intelligentie-codes die de logistieke infrastructuur van Amazon dicteert om Things City te genereren, een magazijn zo groot en complex als een stad, met bezorgdrones en logistieke bots als inwoners. Voor de video-installatie Dream Journals neemt Jon Rafman zijn eigen dromen als uitgangspunt. Als een ware surrealist vertelt hij een gefragmenteerd verhaal waarin twee vrouwelijke protagonisten zich door allerlei absurde, unheimliche landschappen bewegen, gecreëerd met behulp van AI. Zo biedt hij een nachtmerrieachtig inkijkje in het onderbewustzijn van de moderne Internetverslaafde. Tegelijk is dit ons ontsnappingsluik: het zijn onze fantasieën die ons onderscheiden van AI.

Lu Yangs drieluik Material World Knight toont een Michael Jackson-achtige stripfiguur die op reis gaat langs de illusies die wij mensen creëren om te navigeren in een wereld die ons grotendeels onbekend is; Hemel en hel, maar ook filosofische constructies zoals ego en hiërarchie. In deze prachtige gamewereld is niets wat het lijkt en worden de schillen van onze realiteit geleidelijk aan afgepeld.