Wethouder Eskes verergert het rookprobleem
Wethouder Christine Eskes wil sportverenigingen dwingen op al hun terreinen een absoluut rookverbod in te stellen. Zij wil dat onderbrengen in de voorwaarden als hun huur contracten aflopen. Op deze manier hoopt zij bij te dragen aan de vorming van een rookvrije generatie. Zo kennen we de vertegenwoordigers van het politieke christendom weer. Zij zien er geen been in anderen hún normen dwingend op te leggen.
Illegaliteit
Je leest tegenwoordig regelmatig dat de politie weer een illegale sigarettenfabriek heeft ontmanteld. Ook zijn er in de haven ongetwijfeld de nodige uithalers van tabaksproducten actief. Net als cocaïne en marihuana komt alles wat met nicotine te maken heeft, steeds meer in het vizier van de georganiseerde misdaad. Geen wonder. In de praktijk wordt roken steeds meer buiten de wet gesteld. Liefhebbers zien zich gemarginaliseerd en uit het maatschappelijk leven verbannen. Tot nog toe gaan roken en sporten nog samen. Als Christine Eskes haar zin krijgt, moeten veel burgers kiezen tussen hun verslaving of een voor het overige gezonde levensstijl.
Clean
Dit is allemaal niet zo handig. Het geeft voornamelijk fanatieke niet-rokers een goed gevoel. Het probleem wordt er niet mee opgelost. Wethouder Eskes schept er hoogstens eentje bij.
Zij verdedigt zich onder meer met het argument dat zij zelf niet van de tabak kan afblijven. Daaruit blijkt alleen maar – zo beweert ze – hoe moeilijk het is de verslaving aan nicotine te overwinnen.
De vraag is of het zou helpen als haar maatschappelijk functioneren nog verder werd bemoeilijkt. Zou zij dan wel stoppen? Bijvoorbeeld als de partij haar een deadline zou geven: rokende politici zijn niet geloofwaardig. Ze krijgt een jaar om clean te worden of anders functie elders.
Hulp & info
Er zijn maar twee manieren om mensen daadwerkelijk van het roken af te houden: dat zijn goede en permanente voorlichting naast uitgebreide hulp bij pogingen tot stoppen. Tot nog toe blijft het antirookbeleid beperkt tot op de vingers tikken en marginalisering. Op een gegeven moment heeft zulk beleid zijn grens bereikt. Dat is in Nederland het geval. Een aanpak zoals die van Christine Eskes leidt alleen maar tot uitbreiding van de drugsproblematiek en het scheppen van een nieuw verdienmodel voor de misdaad. Die is waarachtig al voldoende verweven met de bovenwereld.
Beluister Het Geheugenpaleis www.praatkast.nl/podcasts/het-geheugenpaleis de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.
.gif)
