Kiesdrempelvrees
Wat waren ze weer aardig dit jaar. Zo betrokken bij ons welzijn. Zo bereikbaar en beschikbaar. Rood was weer even sociaal, groen deelde windmolentjes en ballonen vol frisse lucht uit, bruin liet flink wat tanden zien en blauw had de BMW heel even ingeruild voor een stoere Batavus.
We gaan weer flink wat huizen bouwen, de huren kelderen, de pensioenen gaan door het plafond. Zorgmedewerkers worden zorgvuldig in de watten gelegd en dames krijgen voorrang op ieder kruispunt. Aan ieder kleurtje kleeft een geurtje, maar dat wil je even liever niet ruiken als je met een loopneus vol stemplicht naar het kieslokaal holt.
Om iedere Jan, Truus of Mies, die het beste met ons voor zegt te hebben het voordeel van de twijfel te geven. En geef ze eens ongelijk, die kandidaten. Belofte maakt geen schuld, de opleidingseisen zijn minimaal en met een beetje goede wil hou je er later nog een leuke baan aan over.
En toch, het is en blijft hard werk zodra de streepjes zijn geteld. Truus wil niet met Ahmed, Koos is te rood, Babette te paars. Gerrit wil geen compromis en Mies stapt uit haar fractie.
Steeds maar weer presentielijsten tekenen, nooit ja of nee zeggen en op tijd onbereikbaar blijven.
Misschien wel vier jaar lang. Ik geef het je te doen.
Of misschien toch maar liever niet.
-20090804-S.JPG)
.gif)
