IFFR 2021: Dagboek (4) Korte film
Zondagmiddag 7 februari 17.00 uur, worden op het 50e IFFR (deel1) de Tiger Awards uitgereikt. Er zijn twee soorten Awards. Eén voor lange en één voor korte films. Zoals voor d liefhebber van letteren en boeken en kort verhaal een verademing kan zijn tussen alweer een geweldig boek, zo kan een korte film dat ook zijn voor de filmliefhebber. De omvang van een werk of het nu een schilderij is, een roman, een (episch) gedicht, of een film, legt inherent zijn wetten op een werk. Waar omvang, vorm en inhoud goed samenvallen ben je al een paar stappen dichter bij een meesterwerk.
‘Luces del Desierto’, ‘Woestijnlichten’, van de Mexicaan Félix Blume duurt 30 minuten. De film begint met de enkele koplamp van een trein. Ver weg van elke nabijheid van een stad in een Mexicaanse woestijn, waar de nachten ontdaan zijn van restlicht, heeft licht speciale betekenis. In de film beschrijven mensen, vertolkt door stemmen van personen die we niet zien, fenomenen, zwevende lichtballen. Zijn het bolbliksems? Het kan. De film laat mensen aan het woord, vraagt niet naar duiding of betekenis.
Still 'Luces del Desierto' / IFFR
Soms ook is het licht banaal, zoals bij de man die met zijn 4WD door de velden rijdt en met een acculamp in de gangen tussen het mais schijnt. We zien het van naast de chauffeur. Als die een konijn ziet, stopt hij de auto pakt een vuurbuks, legt aan op de rand van het geopende raam en schiet het dier dood. Hij opent dan het portier en loopt de paar meter tot waar het dier ligt om het aan de achterpoten op te tillen, goed te bekijken en in de laadbak te slingeren.
Augustin (links) en mede revolutiegenaal Guerrero Bld. Ramón Sagredo.
Soms is het licht poëtisch, als in de vonken die van een fakkel afkomen en die lijken op een zwerm vuurvliegjes in de verte. Misschien zijn het vuurvliegjes. We zien een feest in de verte, een fiësta, een nachtelijk vuurwerk. Op de achtergrond staat een kleine kerk met twee torens, die stamt uit vervlogen tijden van de roerige Mexicaanse geschiedenis. Misschien uit de tijd dat de Mexicaanse generaal Augustin zichzelf tot keizer Augustin I van het land verklaarde. De nog jonge noordelijke buurstaat onder James Monroe, steunde hem. De nog betrekkelijk kleine Verenigde Staten richtten een bericht aan Europa, met name aan Spanje en Frankrijk om zich niet met de Amerika’s te bemoeien. Daar kan je aan denken als je die twee kerktorens ziet oplichten Intussen is het nog steeds nacht in de woestijn van Félix Blume. Nu dendert er opnieuw een trein doorheen. Teken dat de cirkel rond is en de dertig minuten film die je zomaar even uit de tijd rukken voorbij zijn. Korte film is soms zo mooi als een epos van uren.
Still uit de korte Canadese film 'Archipel' van Félix Dufour-Laperrière Bld IFFR
Meer over het IFFR 2021 hier
.gif)
