Dreigen in de gemeenteraad
Maurice Meeuwissen van de PVV is een uitzonderlijk ongetalenteerd raadslid. Vriend en vijand zien hem graag uit de politiek vertrekken. Waarom bleek uit de schrille zwanenzang die hij afgelopen week op de Coolsingel liet horen. Meeuwissen had zich gestoord aan de onverzoenlijke manier waarop Rotterdamse lijsttrekkers stelling nemen tegen het FvD. Ze vinden dat alles op alles gezet moet worden om te voorkomen dat die partij straks zetels haalt.
Onder het gras
Het was allemaal heilig vergeleken met wat Geert Wilders, de capo van de PVV, zich in de Kamer veroorlooft, maar toch proefde Meeuwissen 'een klimaat van argwaan, afwijzing en uitsluiting'. Wat zijn baas dus doet, bijvoorbeeld als hij over minister Yesilgöz tweet: ¨Een VVD-er van Turkse afkomst op Justitie. En nu maar hopen dat ze mijn beveiliging niet opheft want het liefste zien ze me natuurlijk onder het gras verdwijnt¨
Te ver
Zelfkritiek komt echter niet in het vocabularium van PVV-ers voor en zeker niet bij Meeuwissen. Hij toonde zijn volkomen gebrek aan originaliteit door in de Rotterdamse raadszaal de instelling van tribunalen te voorspellen mochten er FVD-plakkaten van Rotterdamse muren worden gescheurd. Dat ging voorzitter Achmed Aboutaleb te ver. Eerste schorste hij de vergadering voor een kwartier. Daarna eiste hij dat Meeuwissen deze uitspraak inslikte en toen hij dat weigerde, nam hij geen disciplinaire maatregelen. Meuwissen ging vrij uit. Dat was jammer want Aboutaleb had een voorbeeld kunnen stellen dat tot Den Haag door zou klinken.
Debatcultuur
De Nederlandse debatcultuur blinkt niet uit door scherpte of brille. Kern van het politieke proces zijn overleggen en het sluiten van compromissen. Dan kom je niet ver met bevlogen retoriek of geniale scheldpartijen. Je hebt meer aan zitvlees en het talent om formuleringen te vinden waar niemand zich een buil aan kan vallen. Niets is dan ook zo slaapverwekkend als een raads- of een kamerdebat. Het verschil met het Britse parlement of de Duitse bondsdag is treffend: daar wel staaltjes van welsprekendheid en hogere scheldwetenschap. Een voorbeeld uit het verleden: Winston Churchill duidde eens de toenmalige Labour premier Ramsay MacDonald na een uitvoerig verhaal over belevenissen met zijn nanny op de kermis aan als 'the boneless wonder'.
Niet zo...
Nederlandse volksvertegenwoordigers kunnen veel leren van de scherpte in andere parlementen. Het gaat ook dáár echter niet aan om te dreigen. En dat doet Meeuwissen als hij aankondigt zijn tegenstanders voor een tribunaal te slepen. Aboutaleb heeft hem terecht de mond gesnoerd. Tegelijkertijd gaf hij hem ook een vrijbrief, want Meeuwissen kon het advies zijn woorden terug te nemen, straffeloos naast zich neerleggen. Zo hoort dat niet te werken
Maar zo...
In Kamer en raad mag je alles zeggen. Elke kwalificatie van je tegenstander is toegestaan zo lang het maar geen discriminatie wordt. Het hoort tot aanbeveling te strekken als je uit het hoofd spreekt en niet ambtelijk proza van een papiertje oplepelt. Ook dan echter blijft dreigen een brug te ver.
Dit was de juiste handelswijze geweest:
Meeuwissen: ¨Tribunalen, rechtbanken…..¨
Aboutaleb: ¨Deze woorden vormen een bedreiging. U neemt deze woorden onmiddellijk terug.
Meeuwissen: ¨Ik neem helemaal niets terug¨.
Aboutaleb: ¨Uw ongeoorloofde uitdrukkingen worden uit de notulen geschrapt.¨
Meeuwissen: ¨Ik...¨
Aboutaleb: ¨Ik ontneem U het woord¨.
Zwijgt Meeuwissen niet, dan wordt hij door de bode, eventueel door boa´s ondersteund, uit de vergaderzaal en het stadhuis geleid om op straat af te koelen.
Zo hoort dat.
-20090804-S.JPG)
.gif)
