Crisis bij de RET
-L.jpg)
De RET specialiseert zich de laatste jaren in onaangename verrassingen. Vooral buspassagiers weten dat. Behalve op een paar kernlijnen worden de dienstregelingen steeds meer uitgedund. Heel wat bussen komen in de avonduren en het weekend zelfs helemaal niet meer. Het lijkt wel of de vervoersmaatschappij zich concentreert op het tram- en metronet. Toen de spoorlijn tussen Hoek van Holland en Rotterdam (waarover onder de reizigers overigens tevredenheid heerste) na veel gesodemieter, vertragingen en budgetoverschrijdingen dan eindelijk was omgezet in een metroverbinding, ging onmiddellijk het mes in de buslijnen rond het nieuwe RET-traject.
Dat de metro zelf wordt aangepakt is nieuw. De RET schrapt lijn A tussen Vlaardingen West en Binnenhof wegens gebrek aan materieel. Zijn er dan oude roestbakken voor goed tot stilstand gekomen? Nee, er hapert juist iets aan het nieuwere materieel. De remcilinders zijn in het ongerede geraakt.
Juist in deze tijd kun je lijn A niet zomaar laten uitvallen. Die ontlast immers zeer drukke gedeeltes in het net. De extra wachttijd voor passagiers valt nog wel mee. Ze kunnen hun bestemming vrijwel altijd met een andere lijn bereiken. Het gevaar schuilt hem juist in overvolle treinstellen, die dan ondanks de mondkapjes herschapen worden in paradijzen voor de deltavariant. De metro’s zullen extra vol zijn, daar waar ook lijn A placht te passeren. Dat is geen kleine zaak.
Judith Bokhoven, de verantwoordelijk wethouder, is verbolgen en wenst opheldering. De RET moet snel met een plan komen om het probleem van de geschrapte lijn aan te pakken. Dat roept een van Einsteins bekendste uitspraken in herinnering: je moet problemen niet laten oplossen door degenen die ze veroorzaakt hebben.
De RET heeft heel wat vlekken op zijn blazoen maar dit is wel een hele grote. Gebrek aan materieel duidt op wanbeleid. Oudere Rotterdammers denken nog met weemoed aan het onverslijtbare gele materieel en de letters RET met de R groot in een rode cirkel. Toen was de RET nog een gemeentebedrijf. Het was toen veel fijnmaziger dan tegenwoordig. De bussen en trams onderhielden over het algemeen zeer frequente diensten.
Juist nu we het meer dan ooit nodig hebben, hapert het
In 2007 dicteerde de mode een verzelfstandiging van het bedrijf. De RET werd een NV met daarom heen nog een paar afzonderlijke BV’s. Tegenwoordig moet de onderneming om de zoveel jaar met concurrenten meedingen naar een nieuwe concessie voor het openbaar vervoer. Het moet dan ook niet de passagiers tevreden houden maar de gemeentelijke overheden die de concessie gunnen. Tegelijk dient de RET om overeind te blijven winst te maken. En dat met concessieverleners die voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Vandaar die continue uitdunningen. Het bedrijf pronkt met zogenaamde sneltrams en metrolijnen. Verborgen bij dit alles blijft meestal dat de passagiers meer tijd dan ooit kwijt zijn om metro, tram of frequentbus te bereiken, omdat de wijkbus alleen overdag nog maar komt en vaak genoeg ook nog om het uur. Niet voor niets roept de RET de passagiers steeds op voor vertrek het internet te raadplegen alsof het om vliegreizen gaat.
Dit is de diepere achtergrond van de crisis bij de RET. Rotterdam had zijn openbaar vervoer nooit aan de markt prijs moeten geven. Juist nu we het om tal van redenen – klimaat, pandemie – meer dan ooit nodig hebben, hapert het.
-20090804-S.JPG)
.gif)
