Debuutbundel: 'Onzegbaar is het blauw'
Wat te denken bij de aankondiging van de publicatie van de dichtbundel Onzegbaar is het blauw waarmee Dirk Mout debuteert. Is dit een werk van een getormenteerde ziel die een kleine uitgeverij heeft gevonden voor zijn gebundelde gedachtegang? De titel van de dichtbundel wekte in ieder geval de nieuwsgierigheid op van deze recensente. En nee, de gedichten van Mout geven zeker geen totale droefenis weer, maar eerder vaak een verrassend slot.
Uitgeverij Liverse is op de omslag nogal cryptisch als de dichtbundel wordt omschreven als een verscheidenheid aan soms terugkerende thema’s. “Gemeenschappelijk hebben zij het credo dat pogingen om te blijven tevergeefs zijn, dat verdwijnen voorgoed is, maar het overwegend morgen wordt’.
Het is maar hoe je de gedichten leest en ze op je in laat werken Oordeel zelf bij het lezen van het volgende gedicht:
WEDEROPBOUWKIND
Uit de verte leek het
of de hemel zakte.
Ooms en tantes zeiden
voor je leeftijd
ben je al behoorlijk lang.
Van dichtbij gezien
ontgroeide aan de stad
de vlakte
Mijn vader zette
per verdieping, die ontstond
met potlood streepjes –
steeds een centimeter hoger -
op het bouwbehang.
Dat gedicht is maar een voorbeeld van de beelden die dichter Mout oproept van een kind die zich ontwikkelt, net als de stad waarin hij opgroeit.
Inderdaad: er zijn soms terugkerende thema’s in Onzegbaar is het blauw maar dat moet eerder een aanbeveling zijn om de dichtbundel af en toe ter hand te nemen. Zeker bij een vrolijk makend slot van een gedicht als NATURALIS. Dat luidt als volgt: “De leraar wees ons/op de vondsten uit morenen/na de laatste dooi. Ik zag je benen/die verdwenen in een rok van corduroy.”
Dirk Mout (2023). Onzegbaar is het blauw. 66 pagina's Dordrecht. Liverse. € 21,95
_2-S.jpg)
