Recensie van een vonnis
Het is in Nederland niet gebruikelijk rechtszaken te recenseren alsof het openbare voorstellingen waren, terwijl ze dat in werkelijkheid toch zijn. De rechter is in de praktijk onschendbaar. Vonnissen worden in hoger beroep beoordeeld, nooit door ter zake deskundige publicisten direct na de uitspraak. Dat is jammer. Het zou de kwaliteit van de rechtspraak in Nederland ten goede komen. Juist nu zoveel rechters en officieren van justitie onder de werkdruk lijken te bezwijken, is een kritische blik van buiten noodzakelijk. Zit dat verhaal van de officier goed in elkaar? Stelt de rechter de juiste vragen? Hoe is de kwaliteit van de schriftelijke uitspraak? Hebben de advocaten hun best gedaan of er maar wat van gemaakt? Het zou mooi zijn als behoorlijke media daar een recensierubriek voor hadden net als voor televisie, toneel en muziek.
De eis, de uitspraak en de feiten
Ik voel me zelf niet geroepen dit métier op te vatten maar een recente gebeurtenis bij het Rotterdamse kantongerecht geeft me toch de kans een proeve van zo’n beoordeling te geven. Ik heb er niet zelf bijgezeten. Ik moet het doen met de eis, de uitspraak en de feiten zoals die in de media zijn weergegeven. In dit geval is de discrepantie tussen eis en vonnis zodanig dat ik het wel aandurf.
Ene Peter (fictieve naam) is door de kantonrechter veroordeeld tot 80 uur voorwaardelijke werkstraf wegens online stalken. Hij ligt in scheiding. In dat kader heeft hij zijn ex continu getreiterd met bestellingen op haar naam. Hij zegde tegelijkertijd reparateurs en leveranciers af. Ook beëindigde hij lidmaatschappen van bijvoorbeeld de ANWB ‘wegens overlijden’. Hij slaagde erin de naam van haar salon aan huis te veranderen in ‘Hakkenbar Het klompvoetje”. De familie van de vrouw had ook te lijden: voor zijn voormalige schoonmoeder bestelde ‘Peter’ een rollator. Tegen de rechter vertelde het slachtoffer dat zij er bijkans een dagtaak aan had om de nare gevolgen van deze terreur terug te draaien. De beklaagde ontkende bijna alles. Dat een groot deel van de beschuldigingen viel te koppelen aan zijn tablet en laptop, weet hij aan het feit dat Jan en alleman daar gebruik van konden maken
En dan te bedenken dat de beklaagde al eerder een locatie en contactverbod aan zijn broek had gekregen wegens stalking.
De Officier van Justitie eiste een taakstraf van 180 uur en een maand voorwaardelijke gevangenisstraf met daar boven op een nieuw locatie- en contactverbod.
Slachtoffer vogelvrij
Aan de kantonrechter ontging de ernst van de zaak, gezien het fopstrafje van 80 uur voorwaardelijk als ‘Peter’ het nog eens doet. Kennelijk ziet deze (kijk mij eens genderbewust formuleren!) de ernst van de zaak niet in. Dit vonnis is gestoeld op onderschatting van wat pesten en stalken voor slachtoffers betekent. Het lijkt wel of de kantonrechter het geëtterstraal van Peter beschouwt als een uit de hand gelopen kwajongensstreek. Klein tikje op de vingers is genoeg. Dan doet hij het vast nooit meer. Die blijft vanzelf wel uit de buurt van zijn ex en in verband met de lopende echtscheiding is een contactverbod onhandig. Erg veel kennis van ICT lijkt bij de rechter ook niet aanwezig. Jammer genoeg is de uitspraak op Rechtspraak.nl nog niet terug te vinden maar de berichtgeving over een en ander zegt genoeg.
Zolang rechters op een dergelijke frivole manier omgaan met stalking, blijven de slachtoffers vogelvrij.
.gif)
