Ome Cor, ken dat wel?
Martin van Waardenberg's nieuwste film ¨Ome Cor¨ haalt ongekende bezoekersaantallen. Die kunnen niet ongekend genoeg zijn want een deel van de opbrengst gaat naar het Sophia Kinderziekenhuis.
In en rond de haven kende men Ome Cor al langer. Hij speelt de hoofdrol in reclamevideo´s van een aantal bedrijven. Die bedrijven verdienen meer klandizie want ze hebben gevoel voor humor en zelfspot. Anders huur je Martin van Waardenberg niet in.
Frank Kogelgat, Nico Hangklok, Zwarte Ben
Toch kun je vragen stellen rond Ome Cor. Ik ben nu 73 jaar maar nog nooit aangesproken als Ome Han. Ook heb ik daar nimmer naar gestreefd. In mijn vaderstad Schiedam werd niemand in de kroeg zo aangeduid. Ook niet als tante trouwens. En of dat bij Willems Kantine op de Vierhavenstraat wel gebeurde, ik heb zo mijn twijfels over. Mijn lief, die ondanks haar Friese wortels zo Rotterdams is als de neten, gebruikt in haar verhalen veel bijnamen: Frank Kogelgat, Nico Hangklok, Zwarte Ben, maar omes komen op haar repertoire niet voor. Haar eigen vader dirigeerde met witte handschoenen aan havenkranen maar ze noemden hem nooit ome. Wel ¨boots¨.
Met het gebruik van Ome als in Ome Cor maakte ik een halve eeuw geleden kennis aan de Universiteit van Amsterdam. Ik was op een gegeven moment kind aan huis in café Brandon aan de Keizersgracht vlakbij de oude Wester. Het werd gedreven door een echtpaar op stevige leeftijd, ome Jan en tante Corry. Zij kenden elkaar van de operettevereniging. Een enkele keer als we braaf waren geweest, hieven ze een duet aan. Het was duidelijk dat zij – al was het maar door leeftijd – boven ons gesteld waren, maar het zou de gemoedelijkheid aantasten ze aan te spreken met meneer of mevrouw. Vandaar dat ¨ome¨. Vandaar dat ¨tante¨. Het kwam ook voor dat je stamgasten op leeftijd aan mocht spreken met oom of tante. Dat was dan hún beslissing. Zij zeiden bijvoorbeeld een half jaar na de eerste ontmoeting: ¨Neem een biertje van mij. Zeg jij maar ¨Ome Koos¨. Zo ging dat toen in Amsterdam.
De beste biefstukken van Rijnmond
Maar ik had in die dagen meneer Wasman van ´t Vierkantje op de Koemarkt nooit anders durven aanspreken als ¨meneer Wasman¨. Niemand trouwens. Zou daarvoor het hart hebben. Zijn kelners noemden wij wel degelijk bij de voornaam evenals Jaap de kok die met margarine de beste biefstukken van de hele Rijnmond bakte. Soms kwam Jaap op late avonden zijn keuken uit en riep ons toe: ¨Waar komen de meeste intellectuelen vandaan? Wij antwoordden dan in koor: ¨Uit katholieke kringen¨.
Hierna haalde Jaap de vatenkwast en besprenkelde ons allemaal. Dan hieven wij – aldus gezegend – het Credo of het Gloria aan. Meneer Wasman was dan altijd al naar boven. Nooit zouden wij Jaap aanspreken met ¨Ome Jaap¨, ook al liep hij al stevig naar de zestig. Nee hoor.
Ome is Amsterdams
Dat ome is Amsterdams. Mijn lief zou ome Cor, blijkens de verhalen over zijn verleden misschien wel hebben aangeduid als Cor Haven, of Cor met de handjes, Cor Snor of naar analogie van Nico Hangklok, Cor Hangsnor, maar ¨Ome Cor¨nooit.
Of heb ik nou ongelijk? Ik ben tenslotte geen Rotterdammer. Toch handhaaf ik mijn vraag: ¨Ome Cor ken dat wel?¨
'Ome Cor' is beschikbaar op de volgende on demand kanalen
-S.jpg)
.gif)
