Oekraïne wordt steeds meer democratie: ook in het winnen van oorlogen
De terugtocht uit Cherson toont niet alleen Rusland's zwakte op het slagveld maar ook politiek. Eerst het land veroveren , annexeren, Russisch verklaren in een autoritair door militairen begeleid referendum en vervolgens dat land weer opgeven is een publieke nederlaag van jewelste. Zowel binnenlands als buitenlands.
Terugtocht Cherson toont zwakte autoritair bewind Rusland
Combineer dat met het feit dat Rusland's belangrijkste bondgenoot China het gebruik van nucleaire wapens op het Aziatisch- Europees continent afwijst.
China: dreig niet met kernwapens
President Xi Jinping op 4 november: 'Onder de huidige omstandigheden moet de internationale gemeenschap: alle inspanningen steunen die bevorderlijk zijn voor een vreedzame oplossing van de crisis in Oekraïne en de betrokken partijen oproepen om rationeel te blijven en terughoudendheid te betrachten, zo snel mogelijk rechtstreekse betrokkenheid te tonen en de voorwaarden te scheppen voor de hervatting van de besprekingen; zich verzetten tegen de dreiging of het gebruik van kernwapens, pleiten voor het niet gebruiken van kernwapens en dat kernoorlogen niet worden uitgevochten, en een nucleaire crisis in Eurazië voorkomen.' Aldus Xi Jinping geparafraseerd op de website van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken
Overtuigend en behoedzaam verzet Oekraïne
Militair geeft de Russische Federatie in haar kwaadaardige en slecht doordachte veroveringsoorlog in Oekraïne enkele van haar belangrijkste strategische doelen op: Odessa en de Oekraïense Zwarte Zee kust veroveren. Dat is in hoge mate te danken aan het overtuigde en behoedzame verzet van Oekraïne en de steun die ze krijgen uit het westen. Rusland mikt alleen nog op consolidatie van haar landjepik.
Het over deze oorlog gezaghebbende Institute for the Study of War schrijft: 'Oekraïense troepen voerden een doelgerichte en goed uitgevoerde campagne om Russische concentratiegebieden, militaire middelen en logistieke knooppunten in de hele Cherson Oblast aan te vallen om de aanhoudende Russische posities op de Westelijke Dnjeproever onhoudbaar te maken zonder grootschalige en kostbare grondmanoeuvres uit te voeren om grondgebied te bevrijden. Oekraïense troepen [...] richtten zich op bevoorradingscentra en munitiedepots op de oostelijke oever van de Dnjepr, waardoor het vermogen van Russische troepen om de groepering op de westelijke oever te bevoorraden verminderde.'
Oorlog niet teneinde...
Het einde van de oorlog lijkt daarmee niet in zicht. Dit zegt Vladimir Frolov op Carnegie Politika daarover: 'Geen enkele diplomatieke oplossing van het conflict is mogelijk zonder dat de ene of de andere partij bezwijkt voor de territoriale kwestie. En ondanks de populaire mening over het tegendeel, kan deze kwestie niet worden uitgesteld tot een toekomstige datum. Beide partijen hebben behoefte aan duidelijkheid en wederzijdse overeenstemming over waar de grens zal zijn. Oekraïne heeft garanties nodig dat Rusland in de toekomst niet opnieuw met geweld de grenzen zal proberen te verleggen, terwijl Rusland garanties nodig heeft dat Oekraïne geen oorlog zal voeren om te proberen de territoriale kwestie op te lossen, ongeacht wie er in Kiev aan de macht is.'
Democratieën winnen de meeste oorlogen
Intussen blijven de bondgenoten van het land, de VS, Canada, GB, Polen en de rest van de EU voorop , het land stevig materieel steunen en wordt Oekraïne gaandeweg democratischer. Dat laatste is belangrijk. Democratieën winnen traditioneel nu altijd eenmaal meer oorlogen dan autocratieën - zo is onder studenten van internationale betrekkingen bekend. Democratische leiders blijven immers bij verlies niet aan de macht, bij de Sadam's of Poetin's van deze wereld kan dat anders zijn.