De raadselen rondom Pinksteren, 1, 2 en 3

21 mei 2018 door Jim Postma

Rondom Pinksteren bestaan er in de volksmond nog vele raadsels. Gevraagd in stad of land ‘wat Pinksteren nu eigenlijk betekent, c.q. inhoudt’, zullen acht of negen van de tien het antwoord schuldig blijven. Of een verkeerd antwoord geven. Dit in tegenstelling tot Pasen en Hemelvaartsdag. Daarvan weten de meesten ongeveer de betekenis, maar ook niet helemaal juist.

‘Zoek en gij zult vinden’, is reeds een zeer oud gezegde. Wie van u wist of weet dat er in de 15de eeuw de christenen hier niet twee dagen Pinksteren vierden, maar drie! In die tijd werd dat ‘Pinksterendrie’ genaamd. Eerlijk gezegd, zelf nooit geweten.

Je kan je ook afvragen ‘waarom er altijd een Tweede Pinksterdag is geweest’, laat staan dus drie. Als we de analen van de christelijke kanalen uit het verleden mogen geloven waren er een aantal redenen. De voornaamste was dat men uitgebreid feest wilde vieren op de geboorte van de prille kerk. En die bleef door de eeuwen heen enthousiast doorgaan.

Nog verder terug in de zoektocht naar de ware betekenis van Pinksteren leert ons dat het ooit ontstond uit het Joodse Wekenfeest (of Sjavoeot). En dit feest had weer zijn oorsprong aan de gebeurtenis bij de berg Sinaï toen God Almachtig de tien geboden doorgaf aan Mozes.

Christenen uit die tijd (dus na de herrijzenis van Jezus) namen daarna deze Joodse feestdag over onder de naam Pinksteren. De reden hiervoor was dat zij een gelijkenis zagen met de neerdaling van de Heilig Geest op de toenmalige apostelen. In beide gevallen was er in hun ogen een Goddelijke vereniging met de Almachtige.

‘Pentekostè’
Volgens de Griekse geschriften is Pinksteren afgeleid van het Griekse woord ‘Pentekostè’. Dat betekent het getal 50. De verklaring hierbij is dat het altijd 10 dagen na Hemelvaart is en de 50ste dag na Paasdag. Daarbij wordt herdacht de neerdaling van de Heilig Geest over de apostelen van het Jezus en het ontstaan in deze van de Christelijke kerk (lees: het toekomstige Koninkrijk van God Almachtig).

Jezus beloofde zijn apostelen, na zijn Hemelvaart dat hij zijn leerlingen niet en nooit in de steek zou laten. En zo geschiedde. Op de Eerste Pinksterdag zaten de gelovigen in een huis. Ineens hoorden zij een stormachtig geluid en zagen zij vlammen boven hun hoofden verspreidden.

Op dat moment wisten zij allen dat God Almachtig hun de Heilige Geest had geschonken. En zo konden de gelovige volgelingen plots in allerlei vreemde talen praten. En vertelden zij aan een ieder als evangelisten de wonderlijke grote daden van de Almachtige. Daarop sloten, op diezelfde dag nog, zo’n 3000 mensen zich aan en waren overtuigd van de waarheid van Gods Almachtige woorden.

Met als absoluut hoogtepunt de viering van de overwinning van Jezus Christus op de ‘Dood’. Getuige zijn herrijzenis en getuige de Heilige Geest die over de apostelen werd uitgestrooid. Een betere getuigenis bestond er niet.