Na elf dagen beschietingen wapenstilstand tussen Hamas-Israël
(Rotterdam 21 mei 3 AM, update 16 PM) De wapenstilstand is door bemiddeling van Egypte tot stand gekomen en ging in op de vroege ochtend van vrijdag 21 mei. Het conflict kostte bijna 250 doden, een veelvoud aan gwonden en getraumatiseerde mensen, duizenden raketten, attileriegranaten, geleide bommen en bergen materiële schade. Nu geldt dus een wapenstilstand tussen Hamas en Israël. Er zijn voor zover bekend geen condities aan verbonden. President Biden steunde de overeenkomst en zegde hulp toe voor de reconstructie van Gaza - niet aan Hamas - die als terroristen worden beschouwd - maar aan de Palestijnse Autoriteit die vanuit de Westbank het Palestijns bestuur vormt.
Op de proef gesteld
De wapenstilstand werd van kracht op 21 mei om 2 uur 's nachts lokale tijd, dat is 1 uur 's nachts West Europese tijd. Direct daarna zouden volgens onbevestigde berichten van een lokale zegman op BBC World service nog enkele raketten zijn afgeschoten vanuit Gaza en zou Israël nog een enkele actie uitgevoerd hebben. De tweede test kwam in de loop van de dag toen Palestijnse arabieren bij de Al Aqsa moskee in Jerusalem opnieuw in botsing kamen met Israëlische oproerpolitie. Een wankel staakt-het-vuren dus, maar waarschijnlijkheid zal de wapenstilstand houden, beide partijen hebben niet veel meer te winnen en meer te verliezen. Overigens werd in beide kampen gesproken van een overwinning.
Al Aqsa moskee
De wortels van dit recente conflict liggen bij het begin van de Ramadan in Jerusalem. Volgens bronnen, zoals het Israëlische linkse 972-Magazine, doordat juist toen in die, voor moslims sociaal zo belangrijke periode, nieuwe controle posten bij onder meer de Damascus Poort naar de oude stad werden ingericht. De toenemende onrust in de weken daarna leidde tot opstootjes tussen Israelische oproerpolitie en Palestijnen in de stad ook bij de Al Aqsa moskee waar vervolgens ook militante orthodoxe joodse gelovigen bij betrokken waren.
Vredesverdragen en oorlog
Natuurlijk ligt daaronder een stokoud conflict dat - naar keuze - begon met de instorting van het Ottomaanse Rijk aan het eind van de Eerste Wereldoorlog, aan het eind van de Tweede Wereldoorlog met de de vele oorlogen die Israël en zijn Arabische buren daarna vochten. Nu, als nieuwe loot aan de stam van historische aanleidingen, de vredesverdragen die onder invloed van Trump's schoonzoon Kushner gesloten zijn tussen Israël en de Verenigde Emiraten, Qatar, Soedan en Marokko. Dat waren vanuit het perpectief van Hamas en PLO/Fatah tegenslagen voor de Palestijnse zaak. Hernieuwde aandacht voor haar zaak was dan ook een van de oorlogsdoelen van Hamas.
Veel verliezers, weinig winnaars
Waar naar de buitenwereld het beeld ontstaat dat er alleen maar verliezers van deze oorlog kunnen zijn, is de verwachting is dan ook paradoxaal genoeg dat zowel Hamas als de Israëlische premier Netanyahu sterker uit deze strijd komen. Beide riepen ook de overwinning uit. Maar bijzonder in dit conflict waren juist ook de tragische gewelddadige botsingen in Israël zelf tussen arabische en joodse Israëliërs. De oplossing daarvan vraagt om een ander soort benadering dan dat van een conflict de facto deels met muren en prikkeldraad afgebakend is van het eigen land, ook al zijn die muren en grenzen juist ook een oorzaak van het conflict. Misschien kan de benadering die voor de oplossing van dat interne conflict nodig is, behulpzaam zijn bij de oplossing van het grotere conflict. Misschien, optimisme ligt niet voor de hand bij het Israëlisch Palestijns conflict.
.gif)
