Een vrijdenker die niet te temmen was: Hafid Bouazza 1970 - 2021
De donderdag 29 april op 51 jarige leeftijd overleden schrijver Hafid Bouazza debuteerde 25 jaar geleden met de verhalenbundel De voeten van Abdullah .
‘Donkerbakstenig, vuil Amsterdam zwalpt en zwalkt met mijn jonge weerspiegeling in troebel slootwater, onder johannesbroodbomen, die in omgekeerde waterweerkaatsingen de vormen aannemen van hoge, puntige grachtenpanden en waarin levensruïnes ronddobberen – plastic zakken, fietskarkassen – en waar het zonlicht de zieltogende najaden onder het rimpelend oppervlak niet bereikt.’ *
Tussen zijn geboorte in de NO-Marokkaanse stad Oudja en zijn dood in het Noord Hollandse Amsterdam ligt een leven getekend door vrijheidsdrang en de behoefte de verontwaardiging over onvrijheid, de vreugde over het leven in taal te vangen.
Zeven jaar oud kwamen hij en zijn familie naar Nederland. Hij studeerde in Amsterdam de taal van zijn jeugd het Arabisch, ging schrijven in het Nederlands, werd met zijn debuut met romans als Paravion' dat gaat over 'een' land van belofte gezien vanuit Marokko. Hij werd één van de prominenten van de Nederlands Arabische migrantenschrijvers. Kreeg diverse prijzen , niet alleen strikt literair. In 2014 werd hij door De Vrije Gedachte benoemd tot Vrijdenker van het jaar. Een vrijdenker die niet te temmen was, ook niet door zichzelf. Hij laat twee kinderen en een indrukwekkend oeuvre na.
Johannisbroodboom Foto Carsten Niehaus cco
* Citaat met dank aan Daan Stoffelsen in De Leesclub van alles
-W-de-Boek,-IMG_5938-S.jpg)
.gif)
