Scarlett Johansson kruipt 'Under the Skin’ in de film van Jonathan Glazer

18 februari 2014 door Ronald Glasbergen
Scarlett Johansson kruipt 'Under the Skin’ in de film van Jonathan Glazer
Still IFFR

De film ‘Under the Skin’ (2013) van de Britse regisseur Jonathan Glazer gaat over een onaardse vreemdeling die elke vorm, ook de menselijke, tot in bijna perfectie aan kan nemen. Zijn/haar taak is het mannen mee te lokken. Mensenvlees ‘vodsel’ wordt op de planeet waar zij vandaan komt als delicatesse beschouwd.
De vreemdeling gespeeld door Scarlett Johansson spreekt en is gekleed als bewoonster van Glasgow, rijdt in een grote witte Van en is mooi, wat haar jachtresultaten ten goede komt.
De film is het sterkst op de momenten waarop de documentaire werkelijkheid de fictie kruist: winkelend publiek, volvette volksvrouwen met sigaret op de lip op straat, luidruchtige Glasgow-Ranger aanhangers in de buurt van het stadion of op het moment dat de verleidelijke maar dodelijke hoofdpersoon zich mengt tussen volksmeiden in een buitenwijk van Glasgow op weg naar de disco. Het zijn scènes waar filmmaker de grens tussen fictie en documentaire observatie opzoekt. 

 Foto’s: Filmdepot

Ellips

Het spelen met die grenzen om met de verschillende mogelijkheden filmisch een verhaal te vertellen wordt nog spannender versterkt door de sciencefictionachtige omkadering. Alles wordt beleefd vanuit het point-of-view van een onaards wezen dat alleen maar een verlokkelijke vorm heeft aangenomen om mannen op te doen lossen voor een doel dat in de film geen naam noch uitleg krijgt. Dat laatste is een goede keuze evenals het feit dat niemand in de film een naam krijgt, ook het buitenaardse personage dat gespeeld wordt door Scarlett Johansson niet.
Anders was dat in het gelijknamige boek van de in Den Haag geboren Australiër Michel Faber. Daar had de protagonist nog een naam: ‘Isserley’. Scriptschrijvers Campbell en Jonathan Glazer, tevens regisseur, besloten echter de backstory zo veel mogelijk aan de fantasie van de kijker over te laten. Ook het bovengenoemde mensenvlees het ‘vodsel’ wordt nergens genoemd.

Misschien dat Bazin en Truffaut zouden twijfelen, Godard niet

Ze maken van die weglating een van de sterkere kanten van de film. Samen met de –gevaarlijk- verleidelijke protagonist en de grimmige Schotse werkelijkheid die door de film heen marcheert en die meer doet denken aan films van Ken Loach of Michael Apted, zit de kracht van de film in de curieuze combinatie van die drie elementen. Van een vervreemdende geluidstrack van Mica Levi voorzien en mooi gefotografeerd door cameraman Daniel Landin. Denk aan Von Trier’s Schotland uit ‘Breaking the waves’ (1996), denk aan ‘Stalker’ van Tarkovski (1979) minus de dialoog.
Het zijn de contrasten van sociaal realisme en de filmische weglatingen, het mooie Schotse meisje/de alien die naar Tommy Cooper op televisie kijkt, de alien die praat met een andere vreemdeling in de vorm van een om het vlees opgepikte mismaakte jongeman, die ‘Under the Skin’ bijzonder maken. Misschien dat Bazin en Truffaut zouden twijfelen, Jean Luc Godard vermoedelijk niet, voor hem zou dit een auteursfilm zijn.
‘Under the Skin’ ***

 

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.