Geen regels, geen recept
Ernest van der Kwast Foto Vera de Kok cc
'Een roman spreekt je tegen,' had Heiman gezegd. 'De schrijver vertelt een verhaal. De dichter spreekt alleen tegen zichzelf'.
Natuurlijk, er was poëzie die regelrecht naar binnen kwam, als een pijl in je hart, maar het kon ook even duren voor je het begreep. Er waren geen regels, er was geen recept. Poëzie kon overdonderen, ontroeren, troosten, zwaar zijn, helemaal niks wegen. En nog veel meer. Onbegrijpelijke poëzie kon briljante poëzie zijn.
Een fragment uit in 'De IJsmakers' (De Bezige Bij, 2016) van Ernest van der Kwast
.gif)
