Horecahonger in Coronatijd
Aan de ene kant wordt iedereen een beetje coronamoe en dat is heel begrijpelijk. Ineens moesten we persoonlijk contacten, het hapje en drankje buiten de deur, ons sociale leven missen en lag onze wereld even stil. Persoonlijk vond ik die rust wel even heerlijk en ging ik terug naar de tijd waarin wij genoeg hadden aan binnenshuis samen zijn en voor elkaar zorgen. Aan de andere kant moeten we ons vanaf nu, ook nog eens voor langere tijd gaan aanpassen.
Toegegeven, het coronavirus heeft onze economie diep geraakt. Van alle kanten hoor ik dat juist in het bijzonder alle vormen van horeca worden gemist. Horeca is maatschappelijk gezien verbindend, een ontmoetingsplek voor velen en zorgt voor de broodnodige ontspanning. Het betekent ook een bijbaan voor studenten en is een opstap voor vele carrières.
In mijn buurt in Rotterdam Blijdorp is de horeca veelal een kleinschalig gebeuren. Maar wat er is leeft bij de mensen, iedereen kent elkaar en zoekt elkaar op. Er ontstaan vriendschappen, nieuwe contacten en buurtinitiatieven. Waar grote horecagelegenheden zich konden beroepen op de NOW regeling -ook geen vetpot trouwens- kon dit niet voor kleine ondernemers zonder vast personeel. Mij viel op dat verschillende van hen binnen een paar weken al weer de creativiteit van ondernemerschap opgepakt hadden om er iets van te maken en contact te houden met de omgeving.
Koken voor de buurt
Via de buurtapp ‘next-door’ zag ik Luisa Parlato authentieke Italiaanse maaltijden aanbieden. Ik kende haar nog niet en plande een afspraak in. In ontmoette een prachtige temperamentvolle vrouw van Siciliaanse afkomst en alsof dat niet genoeg was ook nog wat Romabloed in de aderen. Direct na binnenkomst stond de espresso al klaar en begon ze vol overgave en passie met drukke handgebaren te vertellen wat koken voor haar betekent. Als dochter van het platteland is Luisa bekend met werken op land waar niet gespoten wordt. De producten belandden daar direct van het land op het bord, via het ‘slow cook’ systeem zoals zij het noemt. Voor Louisa is het bereiden van eten - simpel en ambachtelijk- een passie. Ze heeft altijd in de horeca gewerkt en daar ligt ook haar hart. Ze kan en wil niet stilzitten. In het verleden gaf ze kooklessen en verzorgde huiskamerdiners. In Nieuwegein heeft zij een inhouse kookstudio van waaruit ze als ZZP-er, behalve haar cursisten, ook kleine bedrijven, maar ook grote evenementen, voorziet van haar heerlijke eten.
En toen ineens, door dat coronavirus, hield alles op. Ze verloor haar werk en inkomsten en zat thuis. Ze raakte bijna in een depressie tot ze bedacht dat ze dan voor kleine groepen mensen in de buurt kon gaan koken. Het werden groepen tot maximaal tien mensen waarvoor ze ging koken. Louisa hoeft niet rijk te worden van dat koken voor de buurt, het socializen is voor haar minstens even belangrijk. En het mooie is dat ze hierdoor veel meer verbinding met mensen in de buurt kreeg. Zij heeft er bijvoorbeeld vier goede vriendinnen bij gekregen met wie ze wandelt of over alles en nog wat praat. En mooi dat haar initiatief mensen bij elkaar brengt.
Bianca Hageraats heeft nu een terras Foto Tim Meijer
Het Foodloket van Bianca
Eveneens in Blijdorp en bekend bij buurtbewoners, bevindt zich het gezellige cafe/bistro restaurantje ‘Leuk eten en drinken’. Het wordt gerund door Bianca Hageraats. In het begin hielpen al haar kinderen mee, maar die hebben een eigen leven opgepakt en nu zwaait Bianca er alleen de skepter. Zo heeft ze geïnvesteerd in een nieuwe keuken, de inrichting aangepakt en een nieuwe vloer gelegd. Door de crisis is als bij zovelen haar omzet met 75% gedaald. De eerste twee weken waren verschrikkelijk, daarnaast was zij bang om zelf ziek te worden. Maar Bianca is een onderneemster pur sang en ging niet bij de pakken neerzitten. Zij ging zelf de keuken in en maakte onder andere heerlijke stamppotten, ‘met bal’ en opende aan de zijkant van haar pand een foodloket waar je tussen een bepaalde tijd haar maaltijden kon ophalen. De buurt en vrienden hebben haar enorm gesteund waardoor zij weer energie kreeg. Een bekende biergigant heeft voor twee maanden haar huur bevroren wat ook weer wat lucht gaf. Nu de terrassen weer langzaam open mogen, heeft de gemeente Rotterdam toestemming gegeven om het grasveld aan de overkant van haar zaak ter beschikking te stellen als terraslocatie. Ondanks het foodloket miste Bianca het contact met de buurt, maar nu kunnen buurtbewoners bij haar op het terras weer bij elkaar komen -rekening houdend met de anderhalve meter- en weer een hapje en een drankje doen.
Grieks eten bij Vicky Koemans en familie Foto Tim Meijer
Grieks Hollandse ondernemingsgeest
Via via kwam ik de familie Koemans tegen. De naam verraadt niet dat dit ondernemende gezin je de beleving van Griekenland geeft. Moeder heeft jarenlang voor een bank gewerkt en vader werkt nog steeds als stukadoor. Hij heeft gouden handen en dat zie je terug in het interieur. Moeder Vicky is van origine Griekse en thuis is het eten wat de klok slaat. Zowel het maken ervan als ook vooral veel erover praten. Dion, een van haar zonen, had het idee daar iets mee te doen. Zo ontstond het idee workshops rond het bereiden van Grieks eten en private dinings te verzorgen. Vlak voor de start van het project kwam toen corona om de hoek kijken. Het gezin ging niet bij de pakken neer zitten maar toonde ondernemingsgeest. Vicky begon met man en drie kinderen een take-away en bezorgingsrestaurantje. Zo werd het de start van een mooi familiebedrijfje dat weer bijdraagt aan de buurt, in dit geval het Liskwartier, in Rotterdam Noord. Een voordeel daarbij was, dat als je tot de dezelfde huishouding hoort, je ook in coronatijd makkelijk kan samenwerken. Intussen zien buurtbewoners het ophalen van maaltijden en het daarbij maken van een praatje als een uitje. Zo zijn dus ook Vicky en familie, evenals Louisa en Bianca, mooie voorbeelden van nieuwe buurtsaamhorigheid.
Er zijn nog zoveel meer oude en nieuwe horecaondernemers te noemen die creatief omgaan met de crisis en het hoofd boven water houden, maar wat mij het meest intrigeerde bij deze drie is dat zij kleinschalig en op eigen kracht het beste ervan maken. Door social media en mond tot mond reclame hebben ze al het mogelijke uit de kast getrokken en kregen daardoor ook meer verbinding met de buurt en de buurt met hen.
Chapeau daarvoor en eet smakelijk!
Foto's: Tim Meijer
.jpg)
.gif)
