Wedstrijd strenger straffen

26 februari 2020 door H. van der Horst

Momenteel is er in de politiek een soort Formule 1 aan de gang om de beker streng optreden tegen wapenbezit. Dat gaat meestal over strengere straffen en hogere boetes. Burgemeester Ahmed Aboutaleb gooide hoge ogen met zijn plan om een dwangsom met last van 2500 euro op te leggen aan ouders wier kind voor de tweede maal met een mes is betrapt. Hij is echter overtuigend gepasseerd door Joost Eerdmans van Leefbaar Rotterdam. Die wil gevangenisstraffen van een half jaar en OV-verboden ten eeuwigen dage.

zakmes of dodelijk wapen?

Het is belangrijk daarbij te beseffen wat een wapen is, of liever gezegd, kan zijn. De wet verbiedt nu al messen bij je te dragen die met handvat en lemmet 28 centimeter of langer zijn. Een gewoon Victorinox zakmes of klonen daarvan vallen daar buiten, maar dat geldt niet voor grote delen van Rotterdam.

in uw handtas

Stel dat Joost Eerdmans zijn zin krijgt. Stel bovendien dat U in de metro bij het preventief fouilleren wordt betrapt op het bezit van een zakmesje, dat U gebruikt om een appeltje te schillen, om uw nagels te knippen en een enkele keer om met de kurkentrekker een fles open te trekken. Dan gebeurt het volgende:

1. U gaat minimaal voor zes maanden de gevangenis in

2. U krijgt een OV-verbod

3. Als Uw etnische achtergrond verschilt met die van Joost Eerdmans, zoals wij allen weten een Hardewijker, dan krijgt U extra aandacht van de politie want dan behoort U tot een foute doelgroep.

Ditzelfde gebeurt als U een speelgoedpistooltje bij U hebt dat naar het oordeel van de handhaver niet van echt te onderscheiden was. Daar valt natuurlijk over te twisten en dat zal bij de rechter ook wel gaan gebeuren als de grote handhaver zijn zin krijgt.

Wat? U vindt het allemaal prima? U heeft niets te verbergen? En die schaar dan in Uw handtas? Die valt onder de verordening. Kun je iemand fataal mee in de nek steken. En een nagelvijl in het oog van een potentiële belager rammen.

strafblad

Nu zal dat nog wel even duren. Nederland is een beschaafd land en ons strafrecht kent geen minimumstraffen. Er zal nog heel wat water door de Maas moeten stromen voor een meerderheid van het parlement wat dit betreft de koers verlegt. En Eerdmans is – dat bleek ook tijdens zijn wethouderschap – eerder een man van grote woorden dan van grote daden. Toch is het van belang om nu al te bedenken wat het effect zal zijn van zulke maatregelen. Iemand met een mesje – die daar nog nooit iets kwaads mee heeft aangericht – gaat voor een half jaar de bak in. Dat kost hem of haar – denk aan alle vrouwen die ´s-avonds niet zonder verdedigingsmiddel de straat op durven –, dat kost hem of haar schoolopleiding dan wel baan. Het bijbehorend strafblad is belemmerend voor de rest van het werkzame leven. Een verbod om het OV te gebruiken – let op: ook voor mensen die altijd keurig betaald hebben en opstonden voor oude vrouwtjes maar dat zakmes bij zich hadden – zo´n verbod is zeer belemmerend voor het vinden van werk, dat wil zeggen van eerlijk werk.

etnisch profileren

Hoe staat het trouwens met het barbecueën in parken, een zomerse liefhebberij van veel Rotterdammers? Wordt vader die met een vlijmscherp mes het vlees voor de staat te snijden ook een half jaar in het schuurtje gestopt? O wacht, dat zijn Turken. Die kun je natuurlijk volgens Leefbaar Rotterdam niet genoeg stressen. Dat blijkt ook wel uit het aanvalsplan dat deze partij in de raadsvergadering van 12 maart wil brengen. Daar wordt wapenbezit zeer nadrukkelijk geassocieerd met Rotterdammers van Turkse, Antilliaanse en Marokkaanse afkomst. Dat geeft blanke Rotterdammers het goede gevoel dat ze wel buiten schot zullen blijven. Dat zou ik zo een twee drie niet willen aannemen.

geen makkelijke oplossingen

Geweld op straat onder jongeren is een groot probleem. Het zou enorm helpen als gezagsdragers en volksvertegenwoordigers het op een nuchtere en rationele manier durfden te benaderen. Het gaat dan om manieren om de juiste lui op te pakken en niet de verkeerde, om effectieve sancties die leiden tot rehabilitatie en niet tot recidive.

Er zijn dan ook geen gemakkelijke oplossingen. En als je dan een effectieve beleidslijn hebt gevonden, dan laat die zich niet in een enkele soundbyte uitleggen.

Je hebt politici met karakter en moed nodig om een dergelijk beleid toch uit te voeren. Helaas zijn die in onze dagen dun gezaaid. Ze verwoorden liever de woede van het klootjesvolk in de hoop dat de kiezer hun loos gebulder voor daadkracht verslijt.