Jeruzalem, Al-Quds en het geluk van Rotterdam
Rotterdam mag zijn zegeningen tellen. Het is tenminste geen heilige stad. Dat scheelt enorm veel gesodemieter, want een sacrale status zorgt maar al te vaak voor dood en verderf.
Kijk naar Jeruzalem: daar bouwde koning Salomo zijn tempel, Jezus stierf er aan het kruis en de profeet Mohammed steeg er ten hemel. Dit betekent dat de drie grote wereldreligies die zich beroepen op de God van Abraham Izaäk en Jacob Jeruzalem een soort bovennatuurlijk karakter toekennen. De Joodse staat kan geen andere hoofdstad hebben. Voor Palestijnen geldt hetzelfde. Zij noemen Jeruzalem zelfs Al-Quds, het Heiligdom. De christenen organiseerden in de middeleeuwen zeven kruistochten om zich definitief bij het Heilig Graf te nestelen.
heilig
De heilige status van Jeruzalem is verreweg het belangrijkste obstakel voor een vredesregeling tussen Israël en de Palestijnen. Hun conflict gaat immers niet over geld maar over historische en godsdienstige rechten.
Dat is de voornaamste reden waarom het vredesplan van Trump niet serieus genomen kan worden. Het miskent de bijzondere status van Jeruzalem. De Palestijnen worden afscheept met een paar buitenwijkjes, die zij dan van Trump genadiglijk Al-Quds mogen noemen. Dat beschouwen zij als een affront, ook al staat er in de plannen dat moslims altijd de Al-Aksa moskee op de Tempelberg mogen bezoeken waar Mohammed volgens de verhalen destijds ten hemel steeg. Dat betekent niks. Moslims mogen ook te allen tijde de Sint Laurenskerk bezoeken.
optie Maastricht
Sluiten Jeruzalem en Al-Quds elkaar dan uit? In principe niet. Een ongedeeld Jeruzalem zou best tegelijkertijd de hoofdstad kunnen zijn van Israel en Palestina. Dat kunstje is al eens eerder vertoond. In Maastricht tijdens de Republiek. Deze stad kende toen twee heren, de bisschop van Luik, en de Staten Generaal van de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën. Ze hadden allebei een stuk van het door Pieter Post gebouwde stadhuis. Maastrichtenaren waren of Luikenaar of onderdaan van de Staten-Generaal. Op het stadhuis moesten de vertegenwoordigers van beide heren het samen zien te rooien wat eeuwen lang lukte.
Men kan zich voorstellen dat Jeruzalem door Israeli en Palestijnen wordt bewoond, terwijl het bestuur in handen is van een commissie bestaande uit Israëlische en Palestijnse parlementariërs. De inwoners van Jeruzalem/Al-Quds hebben dan op het lokale niveau geen rol maar je moet er wat voor over hebben om in een heilige stad te wonen. Let op: Jeruzalem/Al-Quds is niet verdeeld maar de ene hoofdstad van zowel Israël als Palestina. Beide regeringen hebben er hun zetel naar het model van Maastricht in de zeventiende en de achttiende eeuw.
Dit zal voor joden noch Palestijnen aanvaardbaar zijn, want zij sluiten elkaar in Jeruzalem principieel uit. Dat komt door die verdoemde heiligheid van de stad.
idioot plan
Voor het overige hebben Trump en zijn schoonzoon Jared Kushner natuurlijk een idioot plan in elkaar gezet. De Palestijnen moeten genoegen nemen met een paar onderling van elkaar gescheiden gebiedjes, die dan verbonden worden door een tunnel zodat de Israëli het zien van passerende Palestijnen wordt bespaard. Als pleister op de wonde krijgen zij 50 miljard dollar. Dat klinkt als een groot bedrag, tot je beseft dat de jaarbegroting van het kleine Nederland al meer dan 335 miljard dollar bedraagt, bijna zeven keer zoveel. Nogmaals: dat verspijkeren wij in ons land per jáár.
olie op het vuur
Nee, dit plan gooit alleen maar olie op het vuur. Het zal de kloof tussen Israëli en Palestijnen alleen maar verdiepen. Een veilig door het Midden-Oosten geaccepteerde nationaal Joods tehuis komt er op deze manier nooit van.
En nogmaals: wees blij dat Rotterdam geen heilige stad is maar gewoon een haven waar we alles al dan niet oogluikend binnen laten omdat we weten aan welke kant onze boterham gesmeerd wordt. Dat is gelukkig ons werkelijk geloof, hoe vroom we bij tijd en wijlen in het godshuis van onze keuze ook doen.
Maasvlakte Foto Michiel Verbeek via wiki commons
_2-S.jpg)
