Column Han van der Horst: Rotterdams alternatief voor vuurwerk
De kogel is door de kerk. Ja, dat is wel een mooi gezegde om het totale Rotterdamse vuurwerkverbod mee te omschrijven. Het ging toch nog vlugger dan iedereen had gedacht, die omslag. Je zult ook zien: van Rotterdam begint de victorie. Nederland wordt vuurwerkvrij en een aantal middenstanders moet naar een nieuw verdienmodel uitzien.
Er heerst in brede kring voldoening over het plotselinge afscheid van het vuurwerk. Daardoor dreigt een belangrijk vraagstuk over het hoofd te worden gezien: wat moeten we nu in godsnaam met oudjaar doen? De gemeente kan wel een feeëriek vuurwerk afsteken maar daar mag het niet bij blijven. Dat is te weinig. Dat is hoogstens het toefje op de taart. Daarna moet iedereen zeker braaf naar huis. Kom toch gauw.
Gelukkig kunnen we in het recente verleden inspiratie vinden. Toen ik een jaar of twintig was – een halve eeuw geleden inmiddels – gingen rond twaalf uur de meeste kroegen en sociëteiten open. Eerst wenste ik mijn ouders geluk. Daarna gingen we aan tafel. Mijn moeder had een enorme vleessalade gemaakt volgens een recept, dat haar vader weer in de jaren twintig van de koks op de HAL-boot Veendam had geleerd. Aldus gesterkt verdween ik in de duisternis om een enorme kroegentocht te ondernemen. Tegen de ochtend kwam ik dan weer thuis.
Bij deze traditie moeten wij opnieuw aanknopen. De hele stad moet net als vroeger rond twaalf uur weer open gaan , misschien de hele avond wel open blijven. Waar is het eigenlijk goed voor dat de hele boel inclusief het openbaar vervoer om 20.00 uur op slot gaat? Laat het dan een grootse muzieknacht worden met podia overal in de stad. Met dance en rock and roll. Met oudejaarsbals, Lee Towers en Loes Luca, met open huis in de Doelen. En dat vuurwerk om een uur of half twaalf. Daarna is het weer bal met evenementenbier tot zonsopgang.
Het hoeft misschien niet deze omvang te krijgen maar het hoort wel in die richting te gaan wil oud en nieuw nog een beetje aardig worden. Zo dan?